Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. IV CNP 87/11

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Iwona Koper

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi uczestnika postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w E. z dnia 13 maja 2009 r., w sprawie z wniosku Zbigniewa B. i Bernadety B. przy uczestnictwie Spółdzielni Mieszkaniowej "Z." w B. (poprzednio Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej "Z." w B.) o ustanowienie odrębnej własności lokalu, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,

odrzucił skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 13 maja 2009 r. Sąd Okręgowy w E. oddalił apelację uczestnika Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko -Własnościowej „Z.” w B. od postanowienia Sądu Rejonowego w B. ustanawiającego na rzecz wnioskodawców Zbigniewa B. i Bernadety B. odrębną własność lokalu użytkowego.

W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego, uczestnik postępowania wniósł o stwierdzenie jego niezgodności z przepisami art. 17¹⁴, art. 41-43 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116), art. 64 k.c. w zw. z art. 1047 k.p.c. oraz art. 7 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst. jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903), art. 231 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c. i 328 § 2 k.p.c.

Uzasadniając dopuszczalność wniesionej skargi wskazał w związku z treścią art. 424⁵ § 1 pkt 5 k.p.c., że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, w szczególności Spółdzielnia nie wniosła skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego, z uwagi na wynikający z art. 398³ § 3 k.p.c. zakaz jej opierania na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

 Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia ma charakter subsydiarny, co wyraża zawarty w art. 424⁵ § 1 pkt 5 wymóg wykazania przez skarżącego, że wzruszenie zaskarżonego skargą orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Chodzi także o wykazanie, z powołaniem odpowiednich przepisów, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga kasacyjna i dlatego wzruszenie zaskarżonego orzeczenia na tej drodze nie było możliwe.

Zaskarżone obecnie skargą postanowienie Sądu Okręgowego podlegało zaskarżeniu skargą kasacyjną, o czym jego uczestnicy zostali pouczeni przez Sąd. Poza zagadnieniem dopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na treści art. 424⁵ § 1 pkt 5 pozostają kwestie właściwego sformułowania jej podstaw i skuteczności podniesionych w ich ramach zarzutów.

Błędne, z uwagi na treść odpowiednio stosowanego - zgodnie z art. 424¹² k.p.c. - art. 398¹³ § 2 k.p.c., jest przekonanie skarżącego, że niedopuszczalność oparcia podstawy skargi kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów otwiera drogę do zaskarżenia orzeczenia skargą o stwierdzenie jego niezgodności z prawem, opartą na zarzutach zmierzających do podważenia stanu faktycznego, stanowiącego podstawę zaskarżonego orzeczenia.

Z tych względów wniesiona skarga podlegała odrzuceniu stosownie do art. 424⁸ § 2 k.p.c.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się