Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. IV CSK 172/11
Przesłanie treści oświadczenia woli faksem spełnia warunki uprawdopodobnienia za pomocą pisma.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zbigniewa L. przeciwko Skarbowi Państwa - Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w T. i Dyrektorowi Izby Skarbowej w B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 grudnia 2011 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w G. z dnia 26 listopada 2010 r.,
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w G. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód Zbigniew L. wniósł do Sądu Okręgowego w T. pozew przeciwko Skarbowi Państwa - Naczelnikowi I Urzędu Skarbowego w T. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 3.500.000 zł tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną decyzją z dnia 5 lutego 2001 r. Naczelnika I Urzędu Skarbowego w T. Sprawę tę, zarejestrowaną pod sygnaturą (...), połączono do wspólnego rozpoznania ze sprawą (...) - przekazaną do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w T. przez Sąd Okręgowy w B. - z powództwa Zbigniewa L. przeciwko Skarbowi Państwa - Dyrektorowi Izby Skarbowej w B. o zapłatę kwoty 3.500.000 zł tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną wydaniem decyzji przez Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 18 lipca 2001 r. W piśmie procesowym z dnia 15 marca 2010 r. powód sprecyzował swoje żądanie w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz kwoty 7.000.000 zł tytułem odszkodowania.
Wyrokiem z dnia 25 maja 2010 r. Sąd Okręgowy w T. oddalił powództwo. Ustalił, że powód w 1976 r. rozpoczął działalność gospodarczą pod nazwą „Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe E. Zbigniew L.”. W latach 1970-1972 powód leczył się w Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu zniechęcenia, smutku i myśli samobójczych. W 1993 r. nastąpiło narastające pogorszenie się jego stanu zdrowia psychicznego. W tym czasie pozostawał w związku małżeńskim z Genowefą L. Ich stosunki majątkowe podlegały rozdzielności majątkowej. W 1996 r. w skład majątku odrębnego powoda wchodziły: prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, o powierzchni jednego hektara jedenastu arów i dwudziestu ośmiu metrów kwadratowych, własność budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, położone w A. przy ul. P., wpisane w księdze wieczystej oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oraz własność budynku, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności położone przy tej samej ulicy, wpisane w księdze wieczystej. Dnia 6 października 1996 r. powód dokonał darowizny prawa użytkowania wieczystego tych gruntów oraz własności opisanych budynków, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, na rzecz swojej córki Katarzyny L. W okresie od 18 grudnia 1995 r. do 24 grudnia 1996 r. Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w T. przeprowadził w firmie powoda kontrolę, której przedmiotem było ustalenie prawidłowości deklarowania i odprowadzania zobowiązań wobec budżetu Skarbu Państwa za lata 1994 i 1995. Jej efektem był wynik kontroli z dnia 31 grudnia 1996 r., w którym wskazano nieprawidłowości w działalności powoda skutkujące ustaleniem dodatkowego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 146.352 zł. Zgodnie z pouczeniem zawartym w tym dokumencie powód wniósł do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w T. żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych. Pierwszy Urząd Skarbowy w T. przeprowadził postępowanie zakończone wydaniem decyzji nr PK-6/D/112/97 z dnia 30 września 1997 r., mocą której określono za rok 1995 wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej przez powoda w kwocie 146.600 zł. Od tej decyzji powód złożył odwołanie. Izba Skarbowa, po rozpoznaniu złożonego przez powoda odwołania od tej decyzji, w dniu 14 stycznia 1998 r. wydała decyzję nr WB 732/15/98/DS. stwierdzającą, że nie ma podstaw prawnych do zmiany, bądź uchylenia zaskarżonej decyzji i utrzymała ją w mocy. Od tej decyzji powód wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w G. Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2000 r., Sąd uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w B. oraz poprzedzającą ją decyzję I Urzędu Skarbowego w T. W tej sytuacji, I Urząd Skarbowy w T. ponownie przeprowadził postępowanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego powoda za 1995 r. i dnia 5 lutego 2001 r. wydał w sprawie decyzję, w której określono wysokość zobowiązania powoda w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1995 r. na kwotę 144.934,70 zł. Kolejny raz powód wniósł odwołanie do Izby Skarbowej w B., która wydała decyzję dnia 18 lipca 2001 r., mocą której uchyliła w części decyzję I Urzędu Skarbowego i określiła zobowiązanie podatkowe w innej wysokości, tj. w kwocie 144.594,60 zł. Ta decyzja także została zaskarżona przez powoda do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w G. Wojewódzki Sąd Administracyjny w G., wyrokiem z dnia 7 stycznia 2005 r., wydanym na podstawie skargi powoda na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 18 lipca 2001 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. Izba Skarbowa w B., decyzją z dnia 1 czerwca 2005 r., uchyliła decyzję I Urzędu Skarbowego w T. i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia. Naczelnik I Urzędu Skarbowego, postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2005 r., umorzył wobec Zbigniewa L. postępowanie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1995 z uwagi na to, że uległo ono przedawnieniu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
