Wyrok SN z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. II KK 149/11
1. W sytuacji gdy wobec tej samej osoby zapadły dwa prawomocne wyroki łączne, w których węzłem kary łącznej objęto tylko te same skazania, które objęte były tym węzłem w wyroku, który uprawomocnił się wcześniej, drugi z tych wyroków dotknięty jest w tym zakresie rażącym naruszeniem prawa, zaliczanym do tzw. bezwzględnych przyczyn uchylenia orzeczenia, przewidzianym w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., określanym jako naruszenie powagi rzeczy osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.).
2. Prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania z powodu braku warunków do wydania wyroku łącznego (art. 572 k.p.k.) powoduje powagę rzeczy osądzonej i stanowi ujemną przesłankę procesową, przewidzianą w przepisie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., do wydawania kolejnego orzeczenia w tym przedmiocie w przypadku, gdyby w orzeczeniu wydawanym później miało dojść do rozstrzygnięcia tego, czy dokładnie te same skazania za czyny jednostkowe spełniają warunki do objęcia ich węzłem kary łącznej w wyroku łącznym.
3. Wydanie nowego wyroku łącznego wbrew przesłance powagi rzeczy osądzonej nie powoduje utraty mocy przez poprzedni wyrok łączny, albowiem skutek, o którym mowa w art. 575 § 1 in fine k.p.k. może nastąpić tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki określone w tym przepisie, a zatem gdy zachodzi realna potrzeba wydania nowego wyroku łącznego. W wypadku uchylenia wyroku wydanego z naruszeniem art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. wykonaniu podlega poprzedni wyrok łączny, gdyż nie utracił on mocy na podstawie art. 575 § 1 k.p.k.
Z uzasadnienia:
„Na tle takiej konfiguracji należy udzielić odpowiedzi na trzy pytania. Po pierwsze, czy w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego w ogóle obowiązują regulacje procesowe określone w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., to jest dotyczące barier orzekania związanych z - jak w sprawie niniejszej - tzw. rzeczą osądzoną oraz, już abstrahując od układu procesowego występującego w rozpatrywanej sprawie, ewentualnie z zawisłością sprawy. Po drugie, w wypadku pozytywnej odpowiedzi na to pierwsze pytanie, w jakich sytuacjach związanych z wydawaniem wyroku łącznego mamy do czynienia z idem, uniemożliwiającym wydanie ponownego orzeczenia w tym samym przedmiocie, a w jakim z tożsamością prowadzonego postępowania skutkującą konieczność przyjęcia tzw. litispendencji. Po trzecie wreszcie, czy i jakie konsekwencje dla orzekania w takiej konfiguracji procesowej, jaka miała miejsce w niniejszej sprawie, w tym w szczególności dla modelu orzeczenia następczego, należałoby wywodzić z treści przepisu art. 575 § 1 k.p.k.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
