Postanowienie SN z dnia 21 lipca 2011 r., sygn. I KZP 6/11
W składzie sądu orzekającego o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego (art. 41 § 2 k.p.k.) może brać udział sędzia, którego wniosek dotyczy.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący), SSN Michał Laskowski, SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
Protokolant: Łukasz Majewski przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga w sprawie Marcina O. i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 21 lipca 2011 r., przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. postanowieniem Sądu Apelacyjnego w L. z dnia 30 marca 2011 r., sygn. akt II AKa 306/10, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy w składzie sądu podejmującego decyzjęprocesowąw trybie art. 41 § 2 k.p.k. o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku strony o wyłączenie sędziego po rozpoczęciu przewodu sądowego może braćudział sędzia, którego dotyczy wniosek o wyłączenie?”
postanowił odmówić podjęcia uchwały.
UZASADNIENIE
Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wyłoniło sięw następującej sytuacji procesowej.
Sąd Apelacyjny w L. na rozprawie odwoławczej w dniu 30 marca 2011 r. postanowił odroczyć rozprawę i na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przekazać do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, którego treść zamieszczona została w części dyspozytywnej niniejszego postanowienia. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Apelacyjny w L. wskazał, że w apelacjach obrońców oskarżonych postawiono m.in. zarzut obrazy art. 41 § 2 k.p.k. w zw. z art. 42 § 3 i 4 k.p.k. przez nierozpoznanie wniosku obrońcy o wyłączenie sędziego w sposób prawidłowy i pozostawienie go bez rozpoznania z uwagi na to, że został zgłoszony po terminie, podczas gdy przyczyna wyłączenia powstała dopiero po rozpoczęciu przewodu sądowego, co obligowało sąd do merytorycznego rozpoznania zgłoszonego wniosku, a także powstrzymania się przez sędziego od udziału w sprawie. Sąd Apelacyjny w L. podniósł, że wykładnia przepisów art. 41 § 2 k.p.k. w zw. z art. 42 § 3 i 4 k.p.k. nie była dotychczas przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, natomiast w praktyce orzeczniczej przepisy te stosowane są w różny sposób, wynikający z odmiennej ich interpretacji. Zdaniem tego Sądu kontrowersje budzi ustawowe wyrażenie „pozostawia siębez rozpoznania”, albowiem ustawodawca w art. 41 § 2 k.p.k. nie wskazał jednoznacznie podmiotu uprawnionego do wydania takiej decyzji, a w szczególności nie rozstrzygnął kategorycznie, czy w składzie sądu podejmującego decyzję procesowąw trybie art. 41 § 2 k.p.k. może brać udział sędzia, którego dotyczy wniosek o wyłączenie. Sąd Apelacyjny w L. przedstawił dwa stanowiska prezentowane w orzecznictwie sądów powszechnych odnośnie do interpretacji wymienionych przepisów. Pierwsze, że decyzję może podjąć sąd z udziałem sędziego, którego wniosek dotyczy, gdyż pozostawienie bez rozpoznania nie jest „orzekaniem w kwestii wyłączenia”, o czym mowa w art. 42 § 4 k.p.k. Drugie, że wniosek o wyłączenie sędziego zgłoszony po rozpoczęciu przewodu sądowego kierowany jest na posiedzenie celem rozpoznania przez sąd bez udziału sędziego, którego dotyczy wyłączenie, a który stosownie do art. 42 § 3 k.p.k. powstrzymuje się od udziału w sprawie. Po dokonaniu analizy tych dwóch wariantów procedowania, Sąd Apelacyjny w L. stwierdził, że opowiada się za drugim z przedstawionych poglądów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
