Wyrok SN z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. II KK 114/11
Dla prawidłowego skazania w trybie art. 387 k.p.k. w zakresie kary grzywny istotne jest nie to, że orzeczona kara globalnie odpowiada kwocie, jaką sugeruje oskarżony lecz, także - z uwagi na fakt, że ma ona być orzeczona w stawkach dziennych z określoną wysokością tej stawki - aby orzeczenie tej kary uwzględniało wniosek poddającego się jej, odnośnie zarówno ilości stawek, jak i wysokości stawki dziennej grzywny i pozostawało w tym zakresie zgodne z prawem.
Z uzasadnienia:
„Kasacja ta jest zasadna w oczywistym stopniu, stąd jej rozpoznanie na posiedzeniu, o którym mowa w art. 535 § 5 k.p.k. Rzecz bowiem w tym, że na rozprawie głównej w dniu 10 lutego 2005 r. oskarżony Mariusz B. oświadczył, iż chce dobrowolnie poddać się karze, a jego obrońca wniósł wówczas o wymierzenie mu kary roku pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz „kary grzywny w wysokości 2.000 zł, przy określeniu stawki dziennej na kwotę 200 zł, z jednoczesnym jej zaliczeniem na poczet dotychczasowego aresztu” (k. 1284). Prokurator wyraził zgodę na proponowane warunki. Sąd zaś postanowił uwzględnić wskazany wyżej wniosek, ale w wydanym w tym dniu wyroku orzekł wobec oskarżonego poza - zgodną z jego wnioskiem - karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, grzywnę w wysokości 200 stawek po 10 zł, a nie jak wskazano w tym wniosku przy stawce dziennej po 200 zł, tak aby ich łączna kwota wynosiła 2.000 zł. W konsekwencji mimo, iż na rozprawie Sąd nie sugerował modyfikacji wniosku odnośnie proponowanej ilości stawek czy wysokości stawki dziennej, orzekł w istocie wbrew wnioskowi, który jakoby zaakceptował. Wprawdzie iloczyn stawek dziennych i wysokości stawki odpowiada kwocie 2 000 zł, którą sugerowali oskarżony i jego obrońca, ale decyzja Sądu o odmiennym ukształtowaniu ilości stawek i wysokości stawki dziennej grzywny spowodowała, że zaliczenie na jej poczet okresu 90 dni tymczasowego aresztowania nie objęło całej kwoty orzeczonej grzywny, gdyż pozostało nadal do wykonania 200 zł tej kary, którą w postępowaniu wykonawczym wprowadzono do wykonania, a następnie zarządzono wykonanie w postaci zastępczej kary 10 dni pozbawienia wolności (k. 1365). Wprawdzie to ostatnie stanowi już konsekwencję wydanego wyroku, ale wskazuje też na skutki prawne, jakie pociągnąć za sobą może wadliwe procedowanie sądu na rozprawie przy stosowaniu art. 387 k.p.k. Nie budzi bowiem wątpliwości, że doszło do naruszenia tego przepisu, gdyż Sąd orzekł karę grzywny w ramach tzw. dobrowolnego poddania się oskarżonego karze, niezgodnie z zaakceptowanym przez siebie wnioskiem oskarżonego o skazanie go bez dalszego postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
