Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. III UK 38/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania Barbary S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.
o wcześniejszą emeryturę z tytułu opieki nad dzieckiem,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 listopada 2011 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w R.
z dnia 30 czerwca 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. wyrokiem z dnia 30 czerwca 2010 r. oddalił apelację Barbary S. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T. z dnia 13 kwietnia 2010 r., mocą którego oddalono jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z 6 lipca 2009 r., wstrzymującej wypłatę wcześniejszej emerytury z tytułu opieki nad dzieckiem.
Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną odwołującej się. Skargę oparto na podstawie naruszenia prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie oraz błędną wykładnię polegające na przyjęciu w wyrokach przez Sądy obu instancji, że organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji o przyznaniu prawa do emerytury miał uzasadnione podstawy do wznowienia z urzędu postępowania w trybie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.; dalej ustawa o emeryturach i rentach) w celu ponownego ustalenia na skutek odmiennej obecnie oceny dowodów dołączonych do wniosku emerytalnego, prawa do tego świadczenia, przyznanego wcześniej na zasadzie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki i pomocy w czynnościach samoobsługowych (Dz. U. Nr 28, poz. 149 ze zm.) co w świetle treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r., III UZP 5/03 nie stanowiło okoliczności uzasadniającej wszczynanie z urzędu takiego postępowania a nadto na podstawie naruszenia przepisów postępowania, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy poprzez przyjęcie w wyroku przez Sądy obydwu instancji, że organ rentowy wznawiając z urzędu postępowanie w wydanych na tę okoliczność decyzjach za podstawę ich wznowienia przyjął art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. - bo prowadząc w tym trybie wznowienie postępowania równocześnie organ rentowy rażąco naruszył zasady tego postępowania określone odpowiednio w art. 149 § 1 i art.151 § 1 pkt 2 a także art. 9 i art.10 k.p.a., w wyniku czego już na etapie wznowienia z urzędu postępowania przez ZUS skarżący był pozbawiony możliwości obrony oraz art. 233 k.p.c. przez niewszechstronne rozważenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie przez przyjęcie, że organ rentowy był w tym konkretnym przypadku uprawnionym do wznowienia z urzędu i w takiej formie postępowania, a tym samym naruszenie: 1/ art. 114 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach w zw. z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. z 1989 r., Nr 28, poz. 149) oraz przepisów rozdziału trzeciego ustawy o emeryturach i rentach w zakresie kompetencji lekarzy orzeczników ZUS, opiniujących stan zdrowia dzieci do lat 16, jak i zakresu ich uprawnień określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 99, poz. 612) w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych w sytuacji kiedy w sprawie nie zostały ujawnione żadne nowe nieznane organowi rentowemu okoliczności lecz istniejące w chwili wydania decyzji pierwszorazowej; 2/ wynikającego z treści art. 124 ustawy o emeryturach i rentach, obowiązku jego stosowania przez organ rentowy w zasadach postępowania o świadczenie określone w ustawie a więc tym bardziej szczególnie w przypadku wznawiania z urzędu postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 (jak to miało miejsce w sprawie), rażącego łamania zasad tego wznowienia postępowania, bez dopuszczenia do udziału strony jaką jest świadczeniobiorca; 3/ uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r., sygn. akt III UZP 5/03 dotyczącej interpretacji prawa w tym zakresie; 4/ wykładni prawa zawartej w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2003 r., sygn. akt II UK 146/02; 5/ art. 2 i 32 Konstytucji RP oraz następstw wynikających z art. 77.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
