Postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. III PK 48/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa Janusza D.
przeciwko Wojewódzkiemu Ośrodkowi Ruchu Drogowego w B.
o odprawę emerytalną,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 grudnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L.
z dnia 30 listopada 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy w L. wyrokiem z dnia 30 listopada 2010 r. oddalił apelację powoda Janusza D. od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy w B. z dnia 28 lipca 2010 r., mocą którego oddalono jego powództwo przeciwko Wojewódzkiemu Ośrodkowi Ruchu Drogowego w B. o odprawę emerytalną.
Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną powoda. Skargę oparto na podstawie naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. 1/ art. 92 k.p. i § 13 regulaminu wynagradzania pozwanego przez wadliwą ich wykładnię polegającą na przyjęciu, iż nabycie prawa do odprawy emerytalnej musi być funkcjonalnie powiązane ze sposobem rozwiązania umowy o pracę, a nie z ustaniem stosunku pracy i faktycznym przejściem pracownika na emeryturę, a także błędne ich zastosowanie do oświadczeń woli stron umowy z 16 stycznia 2009 r., w tym przepisu § 4 ust. 2 umowy; 2/ przepisu art. 18 § 1 k.p. i § 4 ust. 2 umowy z 16 stycznia 2009 r. przez przyjęcie, iż strony umowy nie miały prawa do ukształtowania jej treści w zakresie nabycia przez pracownika prawa do odprawy emerytalnej w sposób korzystniejszy niż regulacje przepisu art. 92 k.p. i § 13 regulaminu wynagradzania pozwanego; 3/ art. 65 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. przez dokonanie wadliwej wykładni oświadczeń woli stron zawartych w § 4 ust. 2 umowy z 16 stycznia 2009 r. oraz zamiaru stron umowy i celu , który zamierzały osiągnąć zawierając umowę w zakresie uregulowania warunków zakończenia współpracy stron w ramach reaktywowanego stosunku pracy, a także na podstawie naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj. 1/ przepisu art. 386 § 1 i § 4 k.p.c. przez nieuwzględnienie apelacji mimo nierozpoznania istoty sprawy w zakresie podnoszonego zarzutu opartego o naruszenie przepisów art. 65 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p. w przedmiocie dowolnej wykładni oświadczeń woli stron zawartych w umowie z 16 stycznia 2009 r., w szczególności w § 4 ust. 2 tej umowy oraz zamiaru stron umowy i jej celu, który strony zamierzały osiągnąć zawierając umowę oraz 2/ przepisu art. 381 k.p.c. przez pominięcie dowodu z przesłuchania stron i dowodu z zeznań świadka, zawartych we wniosku złożonym przez powoda na rozprawie, mimo, iż potrzeba powołania tych świadków wystąpiła dopiero po rozstrzygnięciu sprawy przez sąd pierwszej instancji. Skarżący wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy w L. z dnia 30 listopada 2010 r. w sprawie (...) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 34.699,75 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2009 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu za wszystkie instancje, w tym kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Jako okoliczności uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości oraz oczywistą zasadność skargi kasacyjnej. Istotne zagadnienie prawne sprowadza się do pytania, czy strony umowy o pracę mogą ukształtować prawo pracownika do dodatkowego świadczenia związanego ze stosunkiem pracy (tj. do odprawy emerytalnej) w sposób odbiegający od regulacji Kodeksu pracy zawartych w przepisie art. 92 k.p. i uniezależnić nabycie tego prawa od sposobu rozwiązania stosunku pracy. Zdaniem skarżącego w sprawie występuje również potrzeba wykładni przepisu art. 92 k.p. mająca na celu wyjaśnienie poważnych wątpliwości interpretacyjnych, czy w rozumieniu wymienionego przepisu związek między ustaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę musi być tego rodzaju, że motywem rozwiązania umowy jest zamiar przejścia na emeryturę lub rentę, czy też może to być wyłącznie inny związek między tymi faktami, w tym związek czasowy. W razie pozytywnej dla skarżącego odpowiedzi na powyższe pytania skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
