Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. III UZ 25/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z odwołania Aliny G.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w L. z dnia 16 grudnia 2008 r. wydanym w sprawie toczącej się na skutek odwołania Aliny N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. w przedmiocie prawa do renty rodzinnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 listopada 2011 r.,
zażalenia odwołującej się na postanowienie Sądu Apelacyjnego w L.
z dnia 20 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. postanowieniem z dnia 20 lipca 2011 r. odrzucił skargę Aliny G. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 16 grudnia 2008 r.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż wspomnianym wyrokiem z dnia 16 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. oddalił apelację wnioskodawczyni Aliny N. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. z dnia 29 maja 2008 r., mocą którego oddalono odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lutego 2008 r. odmawiającej Alinie N. przyznania prawa do renty rodzinnej po zmarłym mężu Leonie N. W dniu 13 czerwca 2011 r. wnioskodawczyni złożyła skargę o wznowienie postępowania w tejże sprawie. Zdaniem skarżącej podstawą uzasadniającą wznowienie postępowania była okoliczność, iż w trakcie postępowania akt zgonu męża posiadał błędny adres ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego, co mogło zdaniem skarżącej sugerować Sądowi brak wspólnego zamieszkiwania z mężem. Przedmiotową rozbieżność Alina G. zauważyła dopiero w październiku 2010 r. i doprowadziła do skorygowania omyłki decyzją kierownika Urzędu Stanu Cywilnego z dnia 28 grudnia 2010 r. Zdaniem Sądu Apelacyjnego skarga ubezpieczonej nie może być uznana za opartą na ustawowej podstawie. Powołana przez skarżącą okoliczność nie była wprawdzie znana Alinie G. przed prawomocnym zakończeniem postępowania w sprawie, jednakże przy dochowaniu należytej staranności ubezpieczona mogła już wówczas powołać się na nieprawidłowe zapisy w akcie zgonu męża i doprowadzić do sprostowania dokumentu w tym zakresie. Jak podkreślił Sąd Apelacyjny skarżąca miała bowiem pełną świadomość odnośnie ostatniego miejsca zamieszkania Leona N. i uważna analiza posiadanych dokumentów pozwoliłaby na wykrycie nieprawidłowości. Wskazana zatem okoliczność faktyczna nie stanowi podstawy wznowienia, o której mowa w art. 403 § 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny dodatkowo zaznaczył, iż z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 29 maja 2008 r., od którego apelacja została następnie oddalona wynika, że kwestia wspólnego zamieszkiwania wnioskodawczyni i jej męża była ustalana przez sąd na podstawie zeznań przesłuchanych w sprawie świadków oraz zeznań wnioskodawczyni, a nie na podstawie aktu zgonu Leona N.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
