Wyrok SN z dnia 4 października 2011 r., sygn. I UK 125/11
Z art. 229 k.p.c. nie wynika związanie przyznaniem faktu, gdyż sąd może ustalić inny stan faktyczny stanowiący podstawę rozstrzygania, niż wynikający z przyznania faktu.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Zygmunta K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
o prawo do emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 października 2011 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w B.
z dnia 20 grudnia 2010 r., oddalił skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z 19 lipca 2010 r. odmówił wnioskodawcy Zygmuntowi K. prawa do emerytury z braku wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
W odwołaniu wnioskodawca wniósł o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach następujących okresów zatrudnienia: 1) od 1 lipca 1970 r. do 27 października 1970 r. w Państwowym Ośrodku Maszynowym w B. Małych; 2) od 8 listopada 1972 r. do 28 maja 1974 r. w Przedsiębiorstwie Transportowo - Sprzętowym Budownictwa „T.” w O. filia w K.; 3) od 1 czerwca 1974 r. do 1 stycznia 1985 r. w Przedsiębiorstwie Mechanizacji Rolnictwa w B.
Sąd Okręgowy w O. uwzględnił odwołanie i wyrokiem z 12 października 2010 r. zmienił decyzję pozwanego i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury. Przyjął, że wnioskodawca udowodnił wymagany okres ubezpieczenia, w tym okres pracy w szczególnych warunkach. W Państwowym Ośrodku Maszynowym w B. pracował od 15 stycznia 1965 r. do 7 listopada 1972 r. Od 1 lipca 1967 r. był zatrudniony na stanowisku elektromontera, a w okresie od 27 października 1970 r. do 14 października 1972 r. odbywał służbę wojskową. Według akt osobowych był zatrudniony na stanowiskach elektryka, elektryka samochodowego i elektromontera. Za okres od 1 lipca 1967 r. do 7 listopada 1972 r. otrzymał świadectwo pracy w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w akumulatorowniach (opróżnianie, oczyszczanie i wymiana stężonego kwasu siarkowego oraz płyt ołowianych). Sąd Okręgowy - pomimo określenia w angażach zajmowanego stanowiska jako elektryk, elektromonter, elektryk instalacji samochodowych - mając na uwadze zeznania świadków przyjął, że wnioskodawca wykonywał pracę w akumulatorowni przy ładowaniu akumulatorów i ich regeneracji. W zakładzie remontowano wówczas ciągniki co wymagało regeneracji dużej ilości akumulatorów poprzez wymianę płyt ołowianych i separatorów. Dodatkowym obowiązkiem wnioskodawcy było ładowane wózków akumulatorowych i ich obsługa. Zakład pracy remontował około 100 ciągników miesięcznie. W okresie drugim, czyli w przedsiębiorstwie T., ze świadectwa pracy wynika, że wnioskodawca zajmował stanowisko elektryka. Zakres obowiązków miał taki sam jak w POM w B. Było to między innymi: ładowanie akumulatorów, wymiana płyt ołowianych, wymiana elektrolitu, obsługa elektrycznych wózków widłowych. W przedsiębiorstwie było około 300 samochodów ciężarowych, co określało zapotrzebowanie na akumulatory. W trzecim okresie wnioskodawca był zatrudniony (ponownie) w Przedsiębiorstwie Mechanizacji Rolnictwa w B. w grupie instalacyjno - montażowej na stanowisku konserwatora urządzeń mechanicznych. Od 2 stycznia 1985 r. powierzono wnioskodawcy stanowisko mistrza do spraw małej mechanizacji i konserwacji w zakładzie instalacyjno - konserwacyjnym. Wnioskodawca świadczył usługi na rzecz państwowych gospodarstw rolnych. Jego praca polegała na spawaniu gazowym i elektrycznym elementów remontowanych magazynów zbożowych (silosów), suszarni, podnośników, przenośników, rur zsypowych. W porze letniej i jesiennej usuwano awarie, dokonywano napraw bieżących, natomiast w okresie zimowym odbywały się remonty tych wszystkich urządzeń. Wnioskodawca ma wystawione świadectwo pracy w szczególnych warunkach, obejmujące okresy: od 1 lipca 1967 r. do 30 czerwca 1970 r. oraz od 1 października 1992 r. do 31 stycznia 1999 r. Pozwany uznał wnioskodawcy 8 lat, 2 miesiące i 8 dni zatrudnienia za pracę w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy dodatkowo za udowodnione uznał okresy objęte odwołaniem - łącznie 11 lat, 3 miesiące i 27 dni. Wnioskodawca wykazał zatem ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W pierwszym i w drugim spornym okresie, czyli od 1 lipca 1970 r. do 27 października 1970 r. oraz od 8 listopada 1972 r. do 28 maja 1974 r. wnioskodawca wykonywał prace związane z obsługą akumulatorów, a więc wskazane w dziale XIV, poz. 13 załącznika A do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Natomiast w trzecim spornym okresie, czyli od 1 czerwca 1974 r. do 1 stycznia 1985 r. wykonywał pracę spawacza.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
