Wyrok SN z dnia 27 października 2010 r., sygn. V CSK 120/10
Właściciel nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste ma uprawnienie przez cały czas jego trwania do egzekwowania korzystania z niej w sposób ustalony w umowie o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Roszczenia z art. 240 k.c. jest roszczeniem wynikającym z prawa własności. W związku z tym tolerowanie stanu niezgodnego z przeznaczeniem gruntu nie prowadzi do przedawnienia roszczenia o rozwiązanie umowy z powodu korzystania z nieruchomości w sposób oczywiście sprzeczny z jego przeznaczeniem.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSA Jan Kremer (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Gminy G.
przeciwko Władysławowi D. i Anieli D.
z udziałem interwenientów ubocznych Agaty G. i Zbigniewa G. po stronie pozwanej
o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 października 2010 r.,
skargi kasacyjnej pozwanych od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.
z dnia 17 listopada 2009 r.,
oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Gmina G. wniosła o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego z pozwanymi Władysławem D. i Anielą D., zawartej w dniu 28 czerwca 1982 r., mocą której oddano pozwanym w użytkowanie wieczyste nieruchomość położoną w G. składającą się z działek nr 509/119 i 617/119 o łącznej powierzchni 8124 m˛ objęte księgą wieczystą Sądu Rejonowego w P.
Sąd Okręgowy w K. uwzględnił żądanie powodowej Gminy po ustaleniu, że Naczelnik Miasta i Gminy P. decyzją Nr 57/82 z dnia 26 czerwca 1982 r. postanowił ustanowić na rzecz pozwanych prawo użytkowania wieczystego wyżej wymienionej nieruchomości z przeznaczeniem na budowę motelu. W punkcie II.7 decyzji stwierdzono, że użytkownik wieczysty zobowiązany jest przystąpić do budowy motelu w terminie dwóch lat, oraz ukończyć budowę w ciągu czterech lat od dnia podpisania umowy notarialnej. W dniu 28 czerwca 1982 r. Skarb Państwa reprezentowany przez Naczelnika Miasta i Gminy P. zawarł z pozwanymi umowę notarialną oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste na 99 lat. W § 6 umowy stwierdzono, że działki zostają oddane w użytkowanie wieczyste celem wzniesienia na nich motelu, a w kolejnym paragrafie użytkownicy wieczyści zobowiązali się do rozpoczęcia budowy motelu w terminie dwóch lat i jej ukończenia w terminie czterech lat od dnia 28 czerwca 1982 r. Umowa w § 9 stanowi, że oddający nieruchomość w użytkowanie wieczyste może rozwiązać umowę i zarządzić odebranie działki w razie korzystania z terenu w sposób oczywiście sprzeczny z jego przeznaczeniem, a w szczególności w razie nie wzniesienia w terminie budynku. Ustanawiający użytkowanie wieczyste ustalił decyzją z dnia 25 sierpnia 1982 r. należność pozwanych z tytułu nabycia gruntów rolnych, łąki klasy IV o powierzchni 8124 m˛, przy jednoczesnym wyłączeniu z produkcji rolnej powierzchni 1650 m˛, z przeznaczeniem jej pod zabudowę. Opłatą obciążono pozwanych jedynie od powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, przy przeznaczeniu pozostałej pod ogród warzywny i sad. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. nieruchomość przeznaczona była pod projektowany zajazd, restaurację, parking, oraz planowaną ulicę dla obsługi ruchu turystycznego. W 1982 r. pozwany zlecił opracowanie projektu planowanego obiektu, z którego wynika, że teren zlokalizowany jest w odległości 90 m od drogi K. - B., z dojazdem o szerokości 7 m. Pozwany wykonał fundamenty pod zaplecze budowy mające stanowić część fundamentu budynku, zgromadzili 10 000 sztuk cegły i 5 ton stali. Po rozpoczęciu utwardzania drogi dojazdowej okazało się, że nieruchomość nie ma dostępu do drogi publicznej, a właściciel nieruchomości sąsiadującej nie był zainteresowany jej sprzedażą, lub zamianą. Pozwany prowadził rozmowy z Gminą dotyczące drogi dojazdowej, lecz nie przyniosły one rezultatu. W 1990 r. pozwany zrezygnował z budowy motelu i zwrócił się do Gminy o wyrażenie zgody na zbycie nieruchomości, uzyskał informację o braku potrzeby takiej zgody. Pozwany zabrał zgromadzone materiały budowlane, nie występował o przedłużenie terminu do rozpoczęcia i zakończenia budowy, ani nie podjął czynności dla ustanowienia służebności drogi koniecznej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
