Postanowienie SN z dnia 19 października 2010 r., sygn. III KK 108/10

Za określone w pkt. 7 § 1 art. 439 k.p.k. uchybienie uznaje się jedynie sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiającą jego wykonanie. Musi to być zatem, gdy chodzi o wyrok, sprzeczność między poszczególnymi jego rozstrzygnięciami i to nie każda, lecz tylko taka, która powoduje, że niemożliwe staje się jego wykonanie. Przepis ten nie obejmuje więc sytuacji, gdy sprzeczność w treści wyroku utrudnia jedynie, ale nie uniemożliwia jego wykonanie, ani też sytuacji, gdy sprzeczność zachodzi między samym wyrokiem, tj. jego treścią (częścią dyspozytywną), a jego uzasadnieniem, jako że uzasadnienie to nie stanowi integralnego elementu treści wyroku.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jadwiga Żywolewska - Ławniczak (przewodnicząca)

SSN Barbara Skoczkowska

SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca)

Protokolant: Jolanta Włostowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika

w sprawie Krzysztofa D.

skazanego z art. 207 § 1 i 3 k.k. i innych,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie

w dniu 19 października 2010 r.,

kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego,

od wyroku Sądu Okręgowego w G.

z dnia 21 sierpnia 2009 r.,

utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 27 lutego 2009 r.,

1) oddala kasację jako oczywiście bezzasadną,

2) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Bogusława G. - Kancelaria Adwokacka w G. - kwotę 439,20 zł (czterysta trzydzieści dziewięć złotych i dwadzieścia groszy), w tym 22 % podatku VAT, za sporządzenie i wniesienie kasacji z urzędu,

3) zwalnia skazanego Krzysztofa D. od ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 27 lutego 2009 r., Krzysztof D. został uznany za winnego tego, że:

1) w okresie od czerwca 2002 r. do lipca 2002 r. i od stycznia 2003 r. do 15 marca 2004 r. w G., znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną Marzeną D. oraz jej małoletnią córką Nikolą J. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury, podczas których wyzywał je słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, bił, popychał, szarpał, kopał, rzucał w nie przedmiotami, trzaskał drzwiami, zmuszał żonę do współżycia seksualnego, groził pozbawieniem życia, czego następstwem było targnięcie się pokrzywdzonej na własne życie, tj. przestępstwa z art. 207 § 1 i 3 k.k. i za to na podstawie art. 207 § 3 wymierzono mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się