Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. IV KK 397/08
Nie budzi wątpliwości, że (A.D.) biegł (…) do zdarzenia w celu pomocy teściowi, został wprawdzie sam zaatakowany, ale nie można uznać za obronę konieczną uderzenia sztachetą w plecy dotychczasowego napastnika, gdy ten ucieka z miejsca zdarzenia w pogoni za nim, a więc gdy nie istnieje już bezpośredni i bezprawny zamach, wobec którego podjęto działania obronne. Trudno zaś w ogóle uznać, że oskarżony ten działał w celu zapobieżenia bójce, jeśli uwzględni się, że gdy ten z jej uczestników, który go początkowo zaatakował, zaczął uciekać, a następnie odjechał samochodem z miejsca zdarzenia, on gonił go, bił i pojechał za nim, nie interesując się wcale przebiegiem wypadków między jego teściem i innym uczestnikiem bójki. Nie można bowiem mówić o działaniu w celu zapobieżenia bójce, gdy osoba postronna, interweniując w niej w celu udzielenia pomocy jednemu z jej uczestników, po odparciu zamachu na nią samą przez innego z uczestników bójki, goniąc go, gdy ten już oddala się z miejsca zdarzenia, bije go dalej, a następnie gdy ucieka on samochodem wsiada w swój pojazd i kontynuuje pościg, nie interesując się przebiegiem zdarzenia odnośnie pozostałych uczestników bójki. Tego typu działanie jest w istocie włączeniem do bójki jedynie dla niesienia pomocy jednemu z jej uczestników, a nie działaniem przeciw bójce, przy którym może wchodzić w grę obrona konieczna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
