29.04.2009

Postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. I KZP 3/09

Przepis art. 6a ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 64, poz. 432), wprowadzony na mocy ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r., Nr 178, poz. 1250), nie ma znaczenia normatywnego w tym sensie, że nie może on stanowić podstawy prawnej dla podejmowania decyzji procesowych w przedmiocie właściwości sądów w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 29 marca 2007 r. 


 

Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie

na posiedzeniu w składzie:

Przewodniczący: SSN Waldemar Płóciennik (sprawozdawca)

Sędziowie: SSN Ewa Strużyna

SSA del. do SN Barbara Skoczkowska

Protokolant: Łukasz Majewski

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga

w sprawie Marii M.

po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Ś. postanowieniem z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt IV Ka 615/08, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„czy wobec brzmienia art. 6 i art. 6a ustawy z dnia 29 marca 2007 roku o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 64, poz. 432, ze zm.) reguła petryfikacji właściwości sądu ma zastosowanie, jeśli po wejściu w życie przepisu art. 6a cytowanej ustawy sąd właściwy w dniu wniesienia aktu oskarżenia jest sądem innego rzędu od sądu, który rozpoczął przewód sądowy przed 27 września 2007 roku?”

postanowił

odmówić podjęcia uchwały.

Uzasadnienie

Zagadnienie prawne przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia sformułowane zostało przez Sąd Okręgowy w Ś. w następującym układzie procesowym.

Aktem oskarżenia, sporządzonym przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w W. w dniu 4 maja 1996 r., Maria M. została oskarżona o czyn z art. 201 i art. 266 § 4 w zw. z art. 10 § 2 i art. 58 k.k. z 1969 r. Akt ten, zgodnie z właściwością wynikającą z treści art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. z 1969 r., został skierowany do Sądu Wojewódzkiego w W. z siedzibą w Ś.. Pierwszy chronologicznie wyrok sądu pierwszej instancji zapadł w Sądzie Okręgowym w Ś. w dniu 24 kwietnia 2001 r. w sprawie o sygn. akt III K 72/96. W konsekwencji postępowania odwoławczego orzeczenie to zostało uchylone wyrokiem Sądu Apelacyjnego we W., sygn. akt II AKa 509/01, którym sprawę przekazano do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji Sądowi Okręgowemu w Ś.. Sąd ten wydał kolejny wyrok w dniu 23 stycznia 2003 r., sygn. akt III K 16/02, przy czym orzeczenie to ponownie zostało uchylone wyrokiem Sądu Apelacyjnego we W. z dnia 9 października 2003 r., sygn. akt II AKa 334/03. W tym jednak przypadku Sąd Apelacyjny przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W.. Wyrok ostatniego z wymienionych Sądów, zapadły w dniu 22 grudnia 2005 r., sygn. akt II K 841/03, został uchylony orzeczeniem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 18 lipca 2006 r., sygn. akt IV Ka 357/06, przy czym sprawę przekazano do rozpoznania sądowi pierwszej instancji, tj. Sądowi Rejonowemu w W.. Sąd ten, wyrokiem z dnia 24 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 868/2006, uznał oskarżoną Marię M. za winną popełnienia dwóch przestępstw z art. 205 § 1 w zw. z art. 58 i z art. 205 § 1 k.k. z 1969 r., za które wymierzył jej odpowiednio kary roku pozbawienia wolności i 4.000 zł grzywny oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności i 500 złotych grzywny. Na podstawie art. 66 i 67 § 1 k.k. z 1969 r. wymierzono oskarżonej kary łączne roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz 4.000 zł grzywny, przy czym wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na wynoszący 3 lata okres próby. Orzeczenie to zostało zaskarżone przez obrońcę oskarżonej, który w apelacji skierowanej przeciwko całości wyroku zarzucił obrazę prawa materialnego, tj. art. 205 § 1 k.k. z 1969 r., obrazę prawa procesowego, tj. art. 7 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. oraz błąd w ustaleniach faktycznych leżących u podstaw rozstrzygnięcia i wniósł o zmianę wyroku przez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanych jej czynów.

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp