Wyrok SN z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. II KK 256/08
Ustalenie, że w wypadkach wskazanych w treści art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. obrońca oskarżonego w postępowaniu sądowym, nie brał udziału w jakimkolwiek fragmencie czynności, w której jego udział był obowiązkowy, oznacza spełnienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej, o której mowa w tym przepisie. Ocenianie bowiem, czy konkretna część, w rozpoznawanym przypadku rozprawy, była z punktu widzenia interesów obrony oskarżonego bardziej, czy mniej ważna, oznaczałoby w istocie dokonywanie zabronionego przez art. 439 § 1 k.p.k. badania wpływu uchybienia na treść orzeczenia.
Przepis art. 435 k.p.k. w obecnym brzmieniu wymaga wystąpienia w odniesieniu do współoskarżonych, którzy nie wnieśli środka odwoławczego, tych samych względów, które przemawiają za uchyleniem wyroku na rzecz tego oskarżonego, który wniósł środek odwoławczy lub przy stosowaniu w postępowaniu kasacyjnym - tego skazanego, na rzecz którego wniesiono kasację. Ustawodawca wymaga zatem wystąpienia tych samych - gravamen commune, a nie jak w przeszłości takich samych względów - gravamen simile. Przekraczanie podmiotowych granic zaskarżenia możliwe jest innymi słowy wtedy, gdy ten sam powód stanowiący podstawę uchylenia wyroku, to samo uchybienie, dotyczy także innych współoskarżonych w tej samej sprawie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
