Postanowienie SN z dnia 29 maja 2008 r., sygn. V KK 99/08
Artykuł 440 k.p.k. nakazuje (…) wzięcie z urzędu pod uwagę każdej przyczyny odwoławczej, choćby nie miała ona charakteru bezwzględnej przyczyny uchylenia orzeczenia, jeśli na skutek uchybienia wydane orzeczenie jest oczywiście niesprawiedliwe. Jest ono zaś takim wtedy, gdy uchybienie którego dopuścił się sąd pierwszej instancji, wywarło taki wpływ na treść orzeczenia, iż w sposób rażący narusza ono poczucie sprawiedliwości.
Artykuł 172 k.p.k. (…) nie nakłada na organy procesowe żadnego obowiązku. Daje jedynie podstawę przeprowadzenia konfrontacji pomiędzy osobami przesłuchiwanymi, a także określa sytuację, w której jest ona niedopuszczalna. Konfrontacja jest zatem czynnością fakultatywną, uzależnioną od oceny organu procesowego, który nie ma obowiązku jej przeprowadzenia w każdym wypadku sprzeczności w oświadczeniach dowodowych. Powinien to zrobić wówczas, gdy może się to przyczynić do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego.
Z uzasadnienia
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Kasacja jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.
Wszystkie podniesione w niej zarzuty są aż tak nietrafne, a sama ich redakcja i wskazane umocowania prawne dowodzą wręcz balansowania całej skargi na granicy dopuszczalności.
Analiza treści owych zarzutów kasacji, ich podstawa prawna, tudzież motywacja przedstawiona na ich uzasadnienie czyni zasadnym wnioskowanie o nierespektowaniu przez skarżącego ustawowych wymogów co do przedmiotu zaskarżenia i dopuszczalnych podstaw tego nadzwyczajnego środka odwoławczego, którym jest kasacja, ba, nawet o nieznajomości przez niego jego funkcji i istoty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
