Wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r., sygn. I PK 219/07

Wypowiedzenie umowy o pracę uzasadnione wyłącznie nabyciem przez kobietę prawa do emerytury kolejowej w wieku 55 lat (art. 40 w związku z art. 50 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest nieuzasadnione (art. 45 § 1 k.p.) i narusza zakaz dyskryminacji ze względu na płeć i wiek (art. 11³k.p.).

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Walerian Sanetr (przewodniczący)

SSN Katarzyna Gonera,

SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 marca 2008 r. sprawy z powództwa Grażyny D. przeciwko PKP "C." SA w W. Zakładowi Taboru w B. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu OkręgowegoSądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 23 kwietnia 2007 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną i zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy oddalił apelację pozwanej PKP C. SA w W. Zakładu Taboru w B. SA od wyroku Sądu RejonowegoSądu Pracy w Białymstoku z 13 lutego 2007 r., zasądzającego od strony pozwanej na rzecz powódki 22.421,10 zł brutto i nadającego wyrokowi w części zasadzającej tę kwotę rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości 7.473,70 zł.

Powódka Grażyna D., po ostatecznym sprecyzowaniu pozwu, żądała zasądzenia na jej rzecz odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia z tytułu bezpodstawnego wypowiedzenia jej umowy o pracę. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona przez pozwaną od 17 lipca 1972 r., ostatnio na stanowisku zastępcy dyrektora do spraw ekonomiczno finansowych Zakładu Taboru w B. Pismem doręczonym 23 sierpnia 2006 r. pozwana wypowiedziała jej umowę o pracę, wskazując jako przyczynę "nabycie uprawnień do kolejowego zaopatrzenia emerytalnego wynikającego z postanowień art. 50 w związku z art. 40 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze późn. zmianami)." Jednocześnie powódka została zwolniona z obowiązku wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia. Bezsporny jest fakt, że 6 lutego 2006 r. powódkę nabyła uprawnienia do emerytury kolejowej określonej w art. 40 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W ocenie Sądu Rejonowego wypowiedzenie powódce umowy o pracę, było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Odwołując się do orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz do argumentacji przedstawionej w glosie M. Skąpskiego do wyroku Sądu Najwyższego z 27 lipca 2003 r., I PK 305/02, OSP 2004 nr 12, poz. 150, Sąd uznał, że samo osiągnięcie wieku emerytalnego i nabycie prawa do emerytury nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę, a odnosząc te rozważania do okoliczności sprawy stwierdził, że wypowiedzenie umowy o pracę powódce było nieuzasadnione, ponieważ wskazana przyczyna rozwiązania umowy nie pozostaje w związku z jej pracą u pozwanej. Ponadto wypowiedzenie umowy powódce, która osiągnęła wiek emerytalny obniżony z uwagi na płeć, oznacza dyskryminację. W związku z tym Sąd uwzględnił roszczenie powódki o zasądzenie odszkodowania.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się