Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. I PK 263/06
Sąd drugiej instancji może zbadać zgodność żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego (art. 8 k.p.), także wówczas, gdy w apelacji nie został podniesiony zarzut w tej kwestii.
Przewodniczący SSN Teresa FlemmingKulesza (sprawozdawca),
Sędziowie SN: Józef Iwulski, Roman Kuczyński.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 kwietnia 2007 r. sprawy z powództwa Tomasza K. przeciwko „B.D.” SA Oddziałowi Budownictwa Ekologicznego w W. o przywrócenie do pracy, odszkodowanie i ustalenie oraz z powództwa wzajemnego „B.D.” SA Oddziału Budownictwa Ekologicznego w W. przeciwko Tomaszowi K. o zapłatę kwoty 40.000 zł tytułem zwrotu kosztów szkolenia, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej powódki wzajemnej Spółki Akcyjnej „B.D.” od wyroku Sądu OkręgowegoSądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 17 maja 2006 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok w punkcie I i w punkcie IV i przekazał sprawę w tym zakresie Sądowi OkręgowemuSądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód Tomasz K. wniósł o uznanie za niezgodne z prawem rozwiązania stosunku pracy dokonanego przez stronę pozwaną „B.D.” SA Oddział Budownictwa Ekologicznego w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., ewentualnie o ustalenie, że umowa o pracę zawarta z nim na czas określony od dnia 1 kwietnia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. uległa rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2004 r. Nadto wniósł o zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania przewidzianego w art. 56 k.p. oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podniósł, że wskazana przez stronę pozwaną w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę przyczyna, tj. nieusprawiedliwione niestawienie się powoda do pracy w dniu 9 marca 2005 r. nie jest zgodna z rzeczywistością, gdyż termin umowy o pracę, która łączyła strony, upłynął z dniem 31 grudnia 2004 r. Okoliczność, że powód nie stawił się do pracy w dniu 9 marca 2005 r. nie może zatem być uznana za porzucenie pracy uzasadniające natychmiastowe rozwiązanie umowy, gdyż w tym czasie strona pozwana i powoda nie łączyła już umowa o pracę. Następnie powód rozszerzył powództwo wnosząc o sprostowanie wydanego przez stronę pozwaną świadectwa pracy, w którym podana została nieodpowiadająca rzeczywistości przyczyna rozwiązania stosunku pracy oraz nieprawidłowa liczba dni zaległego urlopu wypoczynkowego, poprzez mylne ustalenie przez stronę pozwaną urlopu w wymiarze 20 dni w 2003 r. i 2002 r. zamiast 26 dni. Dodatkowo powód wniósł o sprostowanie świadectwa pracy poprzez korektę błędnego zestawienia okresów składkowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
