Wyrok SN z dnia 7 czerwca 2006 r. sygn. III KK 389/05
Zawarte w art. 389 § 1 k.p.k. zezwolenie na odczytywanie wcześniejszych wyjaśnień oskarżonego, o ile zachodzą warunki przewidziane w tym przepisie, pozwala na odczytywanie wyjaśnień złożonych przez oskarżonego (podejrzanego) w postępowaniu przygotowawczym w pełnym zakresie, a więc także w tej ich części, która nie odnosi się bezpośrednio do postawionego wcześniej podejrzanemu zarzutu, pod warunkiem że są to właśnie wyjaśnienia złożone w takim charakterze, tj. takie depozycje, które podał on do protokołu przesłuchania po przedstawieniu mu zarzutów (art. 313 § 1 k.p.k.) lub w sytuacji, o której mowa w art. 308 § 2 k.p.k.
Z uzasadnienia
Zdaniem sądu ad quem nie jest możliwe odczytanie, w oparciu o przepis art. 389 § 1 k.p.k., tych depozycji podejrzanego (oskarżonego), które złożone zostały przez niego, co do czynów nie objętych wcześniej sporządzonym i ogłoszonym przesłuchiwanemu postanowieniem o przedstawieniu zarzutów. Tego rodzaju relacje nie mogą stanowić dowodu, a tym samym podlegać odczytaniu na podstawie powołanego wyżej przepisu i w konsekwencji być podstawą ustaleń faktycznych w sprawie. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd drugiej instancji odwołał się do poglądu wyrażonego przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu (wyrok z dnia 31 sierpnia 1994 r., II AKr 265/94, OSA 1995 r., z. 4, poz. 22) na tle art. 334 § 1 k.p.k. z 1969r. (stanowiącego odpowiednik art. 389 § 1 k.p.k.), który zdaniem tego sądu pozostał aktualny pod rządami obecnie obowiązującej procedury.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
