Wyrok SN z dnia 3 sierpnia 2005 r. sygn. I UK 373/04
Orzeczeniem o uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 46 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) jest każde orzeczenie (w tym również decyzja organu rentowego), w którym rozstrzygnięto kwestię uszczerbku, nawet wówczas, gdy nie stwierdzono jego wystąpienia.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca),
Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Andrzej Wasilewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2005 r. sprawy z odwołania Krzysztofa Ś. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o jednorazowe odszkodowanie, na skutek kasacji ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 października 2004 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok w części ograniczającej ustalenie wysokości uszczerbku na zdrowiu do 80% (osiemdziesięciu %) i przyznanie jednorazowego odszkodowania do kwoty 29.920 (dwadzieścia dziewięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia) złotych, a także w części orzekającej o kosztach postępowania (punkt I i III) i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Białymstoku, pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Suwałkach wyrokiem z dnia 26 listopada 2003 r. na skutek wniesienia odwołania przez Krzysztofa Ś. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w B. z dnia 27 sierpnia 2001 r. odmawiającej mu jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu doznanego w wyniku wypadku przy pracy z 17 lutego 2001 r. zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że w wyniku tego wypadku odwołujący się Krzysztof Ś. doznał stałego lub długotrwałego 90 % uszczerbku na zdrowiu i z tego tytułu przyznał mu jednorazowe odszkodowanie w kwocie 40.068 zł.
Sąd Okręgowy ustalił, iż w dniu 17 lutego 2001 r. Krzysztof Ś. uczestniczył jako pasażer samochodu „Jelcz” w wypadku komunikacyjnym w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych. Doznał silnego stłuczenia po wyrzuceniu z kabiny samochodu. Od 19 lutego rozpoczął leczenie z rozpoznaniem stłuczenia okolicy podłopatkowej lewej. Zgłosił się też 21 lutego 2001 r. do lekarza okulisty, twierdząc że gorzej widzi na prawe oko. Oko lewe było upośledzone od czasu urazu doznanego w szkole w 1977 r. Z tytułu zaćmy pourazowej oka lewego, częściowego uszkodzenia źrenicy oka lewego i dwojenia pourazowego oka lewego do listopada 1998 r. był uznany przez lekarza Orzecznika ZUS za częściowo niezdolnego do pracy. Od 1999 r. ubiegał się o rentę z powodu dolegliwości kręgosłupa, a w 2001 r. z powodu stanu narządu wzroku po urazie oka prawego. Wniosek o jednorazowe odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku z 17 lutego 2001 r. złożył 18 lipca 2002 r, motywując go stanem narządu ruchu (dolegliwościami kręgosłupa). Lekarz orzecznik po badaniu 13 sierpnia 2001 r. orzekł, iż mimo występujących u ubezpieczonego schorzeń uszczerbek na jego zdrowiu wynosi 0%. Sąd Okręgowy przeprowadził dodatkowo dowód z opinii biegłego z zakresu neurologii, który uznał, że rozpoznanie, jak i procentowa ocena uszczerbku na zdrowiu dokonana przez lekarza orzecznika jest prawidłowa. Wobec dołączenia dokumentacji medycznej, z której wynikało, że ubezpieczony ma pourazowy zanik obu nerwów wzrokowych, Sąd Okręgowy przeprowadził także dowód z opinii biegłego okulisty. Biegła Bożena S. stwierdziła zaniki proste nerwów wzrokowych obu oczu i stan po ranie perforującej rogówki oka lewego w 1977 r. i uznała, że przebyty 17 lutego 2001 r. uraz mógł spowodować uszczerbek na zdrowiu w postaci ograniczenia pola widzenia oka prawego do 50%, co stanowi 45% uszczerbku na zdrowiu (według poz. 31 załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych). Wobec zastrzeżeń organu rentowego Sąd Okręgowy zażądał także pełnej dokumentacji leczenia przed wypadkiem i dopuścił dowód z dodatkowej opinii, w której biegła stwierdziła, że nie uwzględniono w opinii podwójnego widzenia, bo w badaniu nie stwierdzono podstaw do takiego stanu i zaproponowała uzupełnienie dokumentacji przez powtórzenie badań w warunkach klinicznych i wykonanie badania elektrofizjologicznego nerwów wzrokowych. Wyniki tych badań ubezpieczony złożył w lutym 2003 r. W kolejnej opinii uzupełniającej biegła stwierdziła znaczne pogorszenie pola widzenia oka prawego i stwierdziła, że nie można wykluczyć związku przyczynowego między urazem z 17 lutego 2001 r. a zanikiem nerwów wzrokowych obu oczu. Uszczerbek oszacowała na 85%, wskazując na potrzebę wydania opinii przez innego biegłego z zakresu okulistyki. Sąd dopuścił dowód z opinii innej biegłej - Joanny Barbary K. Biegła rozpoznała u ubezpieczonego pourazowy zanik nerwu wzrokowego oka prawego, ślepotę pourazową oka lewego i stan po urazie głowy 17 lutego 2001 r. Mimo intensywnego leczenia po urazie od tego dnia ostrość wzroku obu oczu uległa pogorszeniu. Uszczerbek na zdrowiu określiła na 90%. Sąd pierwszej instancji rozważył, że obie biegłe jednoznacznie wskazywały na szybkie pogorszenie narządu wzroku wywołane zanikiem nerwów wzrokowych obu oczu i zgodnie wskazywały na związek przyczynowy między zdarzeniem z 17 lutego 2001 r. a aktualnym stanem wzroku. Ubezpieczony od 21 lutego 2001 r. był leczony z powodu pogorszenia się widzenia w prawym oku. Biegła Bożena S., która wydała pierwszą opinię, stwierdziła brak etiologii schorzenia innej niż uraz z 17 lutego 2001 r. Na tej podstawie Sąd Okręgowy ustalił, iż w wyniku wypadku przy pracy z 17 lutego 2001 r. ubezpieczony doznał 90% stałego uszczerbku na zdrowiu. Podstawę orzekania o wysokości uszczerbku na zdrowiu stanowiło rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustaleniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. Nr 234, poz. 1974) wydane na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673). Zgodnie z art. 46 tej ustawy w sprawie mają zastosowanie przepisy nowe, gdyż do wniosków o jednorazowe odszkodowanie zgłoszonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy obowiązujące w dniu wydania orzeczenia o uszczerbku na zdrowiu. Z załącznika do wskazanego rozporządzenia wynika, że przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie jednego lub obojga oczu uszczerbek dla parametrów ustalonych przy badaniu przez biegłą Joannę Barbarę K. dla oka prawego wynosi 90%. Nie ma zatem podstaw do uwzględnienia stanu oka lewego sprzed wypadku. Wysokość jednorazowego odszkodowania Sąd ustalił zgodnie z art. 49 ust. 2 ustawy z 30 października 2003 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w oparciu o stawki obowiązujące w grudniu 2002 r. Za każdy procent uszczerbku kwota odszkodowania wynosiła 445, 20 zł, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 8sierpnia 1998 r. w sprawie podwyższania niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 29, poz. 199 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
