Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2004 r. sygn. V KK 70/04
Zniesławienie dokonane ze świadomością nieprawdziwości informacji i ocen o postępowaniu oraz właściwościach innej osoby (art. 212 § 1 i 2 k.k.) nigdy nie służy obronie społecznie uzasadnionego interesu (art. 213 § 2 k.k.).
Zachowanie takie nie korzysta z ochrony udzielanej wolności wypowiedzi i prawu do krytyki przez art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ani art. 10 ust. 2 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.
Przewodniczący: sędzia SN H. Gradzik.
Sędziowie SN: R. Sądej, J. Skwierawski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie Andrzeja M. skazanego za przestępstwo określone w art. 212 § 2 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie, w dniu 22 czerwca 2004 r., kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, na korzyść skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 26 listopada 2003 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 8 listopada 2002 r.,
oddalił kasację (...).
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z dnia 8 listopada 2002 r. uznał Andrzeja M. za winnego tego, że „w okresie od 4 do 11 lutego 2001 r. w P., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc redaktorem naczelnym Tygodnika Regionalnego „Wieści P.”, w wydaniach gazety z dnia 4 lutego 2001 r. i z dnia 11 lutego 2001 r. pomówił Piotra M. o właściwości lub postępowanie mogące poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do zajmowania stanowiska Rzecznika Prasowego Zarządu Gminy w P. oraz Naczelnika Wydziału Promocji i Informacji Urzędu Gminy w P., w ten sposób, że umieścił w treści gazety nieprawdziwe zarzuty wyrażające się w zestawieniu czytelnej fotografii biletu wizytowego Piotra M. z wyraźnie widocznym jego imieniem i nazwiskiem z tytułem „Promocja kombinatorstwa”, a nadto w stwierdzeniach, że „(...) tylko jakiś szantaż, niezrozumiałe partyjne szachy mogły wynieść M. na funkcję naczelnika” oraz, że Piotr M. „pozwala sobie (...) na zniechęcanie klientów do współpracy z innymi nośnikami reklamy czyniąc sobie niedozwolony użytek z pełnionej funkcji publicznej”, to jest popełnienia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i - na podstawie art. 212 § 1 k.k. - wymierzył karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na dwuletni okres próby.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
