Uchwała SN z dnia 21 maja 2004 r. sygn. I KZP 4/04
Dolnej granicy grzywny przewidzianej w sankcji art. 219 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 ze zm.) nie określa się na podstawie art. 33 § 1 i § 3 k.k., a stanowi ją kwota 1 zł.
Przewodniczący: sędzia SN W. Kozielewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: E. Gaberle, R. Malarski.
Zastępca Prokuratora Generalnego: R.A. Stefański.
Sąd Najwyższy w sprawie Piotra J. i Arkadiusza G., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w P., postanowieniem z dnia 25 lutego 2004 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy kara grzywny, o której mowa w art. 219 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 z późn. zm.) winna być orzekana, mimo braku określenia w wymienionej ustawie dolnej granicy ustawowego zagrożenia tej kary kwotowo, czy też z powodu, o którym mowa powyżej, w stawkach dziennych a w przypadku uznania, że grzywnę tę należy orzekać kwotowo o wskazanie dolnej granicy ustawowego zagrożenia tej kary?”
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
