Uchwała SN z dnia 16 grudnia 2003 r. sygn. I KZP 35/03
Rozpoznając zażalenie na zarządzenie prezesa sądu pierwszej instancji o odmowie przyjęcia apelacji sąd odwoławczy nie jest władny kontrolować postanowienia o nieuwzględnieniu wniosku o wyznaczenie obrońcy z urzędu w trybie art. 78 § 1 k.p.k. celem sporządzenia i podpisania apelacji.
Przewodniczący: sędzia SN P Hofmański (sprawozdawca).
Sędziowie SN: S. Zabłocki, SA (del. do SN) J. Żywolewska-Ławniczak.
Zastępca Prokuratora Generalnego: R. A. Stefański.
Sąd Najwyższy w sprawie Tomasza C, po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w R., postanowieniem z dnia 30 września 2003 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„1) Czy rozpoznając zażalenie na zarządzenie prezesa sądu pierwszej instancji (przewodniczącego wydziału, przewodniczącego składu orzekającego albo upoważnionego sędziego - art. 93 § 2 k.p.k.) wydanego na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. - o odmowie przyjęcia środka odwoławczego, Sąd odwoławczy uprawniony jest do kontroli wyłącznie ustawowych przesłanek, które legły u podstaw wydanego zarządzenia, czy też jest władny dokonać ich oceny także poprzez pryzmat czynności procesowych poprzedzających powyższe zarządzenie,
w wypadku odpowiedzi negatywnej2) Czy wobec bezwzględnego charakteru przepisu art. 446 § 1 k.p.k. nakładającego wymóg sporządzenia i podpisania przez adwokata apelacji od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora lub osoby wymienionej w art. 88 § 2 i 3 (przymus adwokacki), odmowa wyznaczenia oskarżonemu, który wystąpił z takim żądaniem, obrońcy z urzędu (art. 78 § 1 k.p.k.), winna być uznana za zamykającą drogę do wydania wyroku, co rodziłoby skutek procesowy w postaci prawa do zaskarżenia takiego orzeczenia (art. 459 § 1 k.p.k.)?”
uchwalił udzielić odpowiedzi na pierwsze pytanie jak wyżej; postanowił odmówić podjęcia uchwały w odpowiedzi na drugie pytanie.
UZASADNIENIE
Dnia 16 lipca 2003 r. oskarżony Tomasz C. złożył tzw. osobistą apelację od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 21 maja 2003 r, którym to wyrokiem został uznany za winnego popełnienia przestępstw określonych w art. 223 i 226 § 1 k.k., i skazany na łączną karę roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat. Zarządzeniem z dnia 23 lipca 2003 r. Tomasz C. został wezwany do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych apelacji poprzez jej sporządzenie i podpisanie przez adwokata pod rygorem uznania jej za bezskuteczną. Oskarżony złożył następnie wniosek o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu dla dokonania tej czynności procesowej, lecz wniosek ten, postanowieniem Sądu Okręgowego w T. z dnia 22 sierpnia 2003 r, nie został uwzględniony, albowiem - zdaniem Sądu Okręgowego - oskarżony nie wykazał w sposób należyty, że wyłożenie kosztów obrony może przynieść nadmierny uszczerbek dla utrzymana jego i rodziny. W konsekwencji, zarządzeniem z dnia 10 września 2003 r. Przewodniczący Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w T. odmówił przyjęcia środka odwoławczego oskarżonego z dnia 16 lipca 2003 r. jako nie spełniającego wymogów formalnych (apelacja nie sporządzona i nie podpisana przez adwokata). Na to zarządzenie zażalił się oskarżony, wywodząc, że „w dalszym ciągu prosi Wysoki Sąd o przyznanie mu adwokata”, który mu się „należy z urzędu”. Rozpoznając powyższe zażalenie, Sąd Apelacyjny w R. doszedł do przekonania, że wyłoniło się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy i w trybie art. 441 § 1 k.p.k. postanowił zagadnienie to przekazać do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
