Wyrok SN z dnia 4 września 2003 r. sygn. IV CKN 395/01
Jeżeli po wydaniu nakazu zapłaty zaginął z akt sprawy sądowej weksel, na podstawie którego nakaz wydano, wierzyciel wekslowy w postępowaniu toczącym się w wyniku wniesienia zarzutów może powoływać się na odpowiedzialność wekslową dłużnika jedynie po przedstawieniu postanowienia sądu o umorzeniu zaginionego weksla (art. 100 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe, Dz.U. Nr 37, poz. 282).
Sędzia SN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Zbigniew Strus
Sędzia SA Włodzimierz Gawrylczyk
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Krzysztofa S. przeciwko Andrzejowi K. o zapłatę, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na rozprawie w dniu 4 września 2003 r. kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 4 kwietnia 2001 r.
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Nakazem zapłaty z dnia 22 września 1998 r. Sąd Rejonowy w Elblągu uwzględnił powództwo Krzysztofa S. przeciwko Andrzejowi K. o zasądzenie kwoty 135 000 zł z tytułu niewykonania zobowiązania wekslowego. Pozwany wniósł zarzuty, w których stwierdził, że nie łączyła go z powodem żadna umowa i nie wystawiał weksli.
Wyrokiem z dnia 29 listopada 1999 r. Sąd Okręgowy w Elblągu uchylił nakaz zapłaty i oddalił powództwo, ustalając, że powód jest wspólnikiem spółki cywilnej „M-l." a pozwany pełnomocnikiem prywatnego przedsiębiorstwa „M-s.", którego właścicielem jest Leon Ł. Spółka „M-l." sprzedawała „M-s." ryby kupowane od rybaków, rachunki wystawiane były na „M-s.", a otrzymywanymi pieniędzmi spółka „M-l." rozliczała się z dostawcami. Wiosną 1998 r. „M-s." nabył od „M-l." duże ilości ryb i opóźniał się z zapłatą ceny. Pozwany w dniu 25 maja 1998 r. złożył w imieniu „M-s." pisemne oświadczenie, potwierdzające, że do zapłaty pozostała kwota 335 000 zł, którą zapłaci na rzecz spółki „M-l." do dnia 8 czerwca 1998 r. Powód uprzednio wyłożył własne pieniądze płacąc dostawcom ryb i w wyniku jego nacisków pozwany zapłacił kwotę 200 000 zł. Wobec niezapłacenia kwoty 135 000 zł powód, chcąc uzyskać zabezpieczenie zwrotu długu, doprowadził do spotkania stron w dniu 28 lipca 1998 r., w czasie którego pozwany wypełnił osobiście i wręczył powodowi cztery weksle własne, na kwoty po 35 000 zł, zobowiązując się do zapłaty tych kwot na rzecz powoda w określonych w wekslach terminach. Weksle te nie zostały wykupione i powód w dniu 10 września 1998 r. wytoczył na ich podstawie powództwo, załączając oryginały weksli do pozwu. Po wydaniu nakazu zapłaty i po złożeniu zarzutów przez pozwanego, weksle zaginęły z akt sprawy. Prokuratura Rejonowa w Elblągu umorzyła w tym przedmiocie postępowanie, nie toczyło się też postępowanie o umorzenie zaginionych weksli.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
