Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2003 r. sygn. I CKN 1256/00
W sprawach o zwrot mienia, którego przepadek lub konfiskatę orzeczono na rzecz Skarbu Państwa, w przypadku stwierdzenia nieważności tego orzeczenia zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), Skarb Państwa jest reprezentowany przez państwową jednostkę organizacyjną bez osobowości prawnej, w której władaniu jest mienie podlegające zwrotowi. Jeżeli nie można ustalić takiej jednostki względnie jednostka, której mienie przekazano do dysponowania w wyniku orzeczenia sądu, nie jest już w posiadaniu tego mienia, Skarb Państwa - w sprawie o zapłatę równowartości mienia, którego zwrot nie jest możliwy - reprezentuje ta jednostka organizacyjna, której mienie przekazano do dysponowania w wyniku orzeczenia sądu. Jeżeli brak takiej jednostki lub nie można ustalić jednostki, która przejęła jej zadania, Skarb Państwa reprezentuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.
Sędzia SN Gerard Bieniek (przewodniczący, sprawozdawca
Sędzia SN Henryk Pietrzkowski
Sędzia SN Mirosława Wysocka
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Krystyny G. i Tadeusza G. przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Izbie Skarbowej w W. o odszkodowanie, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 29 stycznia 2003 r. na rozprawie kasacji powodów i pozwanego Skarbu Państwa - Ministra Skarbu Państwa od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2000 r.
zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oznaczył Izbę Skarbową w W. jako państwową jednostkę organizacyjną reprezentującą Skarb Państwa w miejsce Ministra Skarbu Państwa, oddalił kasację powodów i zniósł wzajemnie między stronami koszty postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 1999r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od Skarbu Państwa - Izby Skarbowej w Warszawie na rzecz Krystyny G. kwotę 34 252,69 zł z odsetkami, a na rzecz Tadeusza G. kwotę 30 845,69 zł z odsetkami. Ustalono, że Stefan G. (mąż powódki i ojciec powoda) został aresztowany w maju 1946 r., a w czerwcu tego roku aresztowano też powódkę. W czasie aresztowania Stefana G. i jego żony zajęto wiele ruchomości, które były ich własnością. Ruchomości te pozostawały na przechowaniu w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w W., natomiast zajęte zasoby pieniężne oraz przedmioty ze złota przekazano dnia 15 września 1949r. do Biura Finansowo-Budżetowego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Część ruchomości stanowiących wyposażenie mieszkania oraz rzeczy osobiste zostały sprzedane. Pieniądze ze sprzedaży oraz pozostałe niesprzedane ruchomości przekazano do Pierwszego Rejonowego Urzędu Likwidacyjnego. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego z dnia 5 grudnia 1947 r. orzeczono przepadek mienia Stefana G. Część ruchomości zajętych w mieszkaniu powódki i jej męża zwolniono spod zabezpieczenia, natomiast Biuro Finansowo-Budżetowe Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przekazało na rzecz Skarbu Państwa depozyt Stefana G., wobec którego orzeczono przepadek mienia. W skład tego depozytu wchodziły pieniądze polskie, dewizy, złote przedmioty i biżuteria. Postanowieniami z dnia 23 lutego 1991 r. oraz z dnia 30 marca 1992 r. stwierdzono nieważność wyroków skazujących zapadłych przeciwko Stefanowi G. i Krystynie G. Przejęte na rzecz Skarbu Państwa ruchomości nie zostały zwrócone, a obecnie ich zwrot w naturze nie jest możliwy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
