Uchwała SN z dnia 5 marca 2002 r. sygn. III UZP 1/02
Przewodniczący SSN Beata Gudowska
Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Maria Tyszel (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka, w sprawie z wniosku Feliksa R. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w L. o prawo do emerytury, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2002 r. zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 19 grudnia 2001 r. [...]
„Czy zawodowa służba wojskowa odbywana przez repatrianta w armii byłego ZSRR i Kazachstanu w okresie 22 listopada 1968 - 18 sierpnia 1997 r. jest służbą w armii sojuszniczej w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 1 b ustawy z 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U. Nr 10 z 1994 r. poz. 36zezm.)?”
podjął uchwałę:
Zawodowa służba wojskowa odbywana przez repatrianta w armiach byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i Kazachstanu w okresie od dnia 22 listopada 1968 r., do dnia 18 sierpnia 1997 r. nie jest służbą w armii sojuszniczej w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 1b ustawy z 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36zezm.).
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 6 października 2000 r. [...] zmienił decyzję Wojskowego Biura Emerytalnego w L. z dnia 26 października 1998 r. i „ustalił Feliksowi R. od 6 października 2000 r. prawo do emerytury wojskowej w wysokości najniższej emerytury”. Stan faktyczny sprawy był bezsporny; wnioskodawca Feliks R., który jest repatriantem, w okresie od 22 listopada 1968 r. do 8 lipca 1997 r. pełnił zawodową służbę wojskową w siłach zbrojnych byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, a po jego rozpadzie - Republiki Kazachstanu. Sąd ten uznał, że „wystarczającą przesłanką do ustalenia prawa do świadczenia był fakt pełnienia przez wnioskodawcę służby w armii sojuszniczej. Zgodnie bowiem z decyzją prawodawcy wyrażoną w ustawie z 10 grudnia 1993 r. istnieje możliwość zaliczania okresów takiej służby nawet bez odbywania służby w Wojsku Polskim. Stosując wykładnię historyczno-porównawczą należy - zdaniem Sądu pierwszej instancji - wyprowadzić wniosek iż polski prawodawca w 1993 r. świadomie rozszerzył uprawnienie żołnierzy służących w armiach sojuszniczych. Zlikwidowano bowiem ich zróżnicowanie, mając na uwadze wszystkie sojusze wojskowe zawierane w przeszłości i obecnie wprowadzono tylko jedną cezurę czasową tj. od 1 września 1939 r, bez wskazania daty końcowej oraz wprowadzono równorzędność okresów służby w armiach sojuszniczych w odniesieniu do służby w Wojsku Polskim a nie tylko ich zaliczalności. Sąd stanął na stanowisku, że regulacja art. 12 i 13 ustawy z 10 grudnia 1993 r. znajduje odpowiednie zastosowanie do obywateli polskich mieszkających na terenach byłego ZSRR, którzy wobec rzeczywistych powodów nie mogli być zawodowymi żołnierzami Wojska Polskiego ale służbę taką w całości odbywali jako żołnierze zawodowi armii sojuszniczych. Repatriacja świadczy o zachowaniu obywatelstwa polskiego, a więc przy ustalaniu prawa repatriantów do świadczeń emerytalnych należy odpowiednio uwzględniać okresy, gdy osoby te nie były formalnie obywatelami polskimi. Odmienne stanowisko prowadziłoby do naruszenia art. 32 Konstytucji RP wyrażającego zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
