Wyrok SN z dnia 7 listopada 2002 r. sygn. III RN 58/02
Zarzut rażącego naruszenia art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w związku z art. 328 § 2 KPC oraz art. 7 i art. 11 KPA jest uzasadniony w sytuacji, gdy Naczelny Sąd Administracyjny nie weźmie pod uwagę całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy w celu stwierdzenia, czy naruszono prawo materialne i czy miało ono wpływ na wynik sprawy.
Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel
Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2002 r. sprawy ze skargi Janusza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2001 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Uzasadnienie
Burmistrz Gminy W.B. w wyniku rozpoznania wniosku inwestorów - Ryszardy i Andrzeja G. decyzją z dnia 16 marca 1998 r., wydaną na podstawie art. 104 KPA w związku z art. 40 ust. 1 i ust. 3, art. 42 i art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 89, poz. 415) oraz art. 39 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74), a także w oparciu o ustalenia Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego m. st. Warszawy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy Nr XXXV/199/92 z dnia 28 września 1992 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Warszawskiego z 1992 r. Nr 15 poz. 184): „ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji budowlanej - budowa domu jednorodzinnego (segment w zabudowie bliźniaczej), garażu, śmietnika, ogrodzenia i przyłączy przy ul. S. [...] w Gminie W.B. na terenie, którego linie rozgraniczające określono literami -ABCDA- na mapie sytuacyjno-wysokościowej w skali 1:500 stanowiącej załącznik do niniejszej decyzji”. W odwołaniu od powyższej decyzji, wniesionym przez właściciela sąsiedniej działki budowlanej - Janusza K., podniesiony został w szczególności zarzut, że dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa działka, gmina nie uchwaliła jeszcze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów obowiązującej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r.; a obecnie obowiązujący miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego, który został opracowany na podstawie uprzednio obowiązującej ustawy o planowaniu przestrzennym z 1984 r. „przewiduje dla przedmiotowego obszaru funkcję mieszkaniową bez żadnych szczegółowych ustaleń co do realizacji na nim zabudowy mieszkaniowej. Natomiast Burmistrz Gminy W.B. przewiduje dla przedmiotowej działki budowę budynku jednorodzinnego jako segmentu w zabudowie bliźniaczej, używając terminów nie mających pokrycia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w oparciu o który rzeczonych ustaleń dokonał. Dokonuje zatem ustaleń szczegółowych, nie mających podstaw w przepisach gminnych, w związku z czym bardzo trudno ustalić wynikające z nich dla osób trzecich konsekwencje”. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia 5 sierpnia 1998 r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 KPA w związku z art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło w szczególności, że „zaskarżona decyzja jest zgodna z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, odpowiada wymogom co do treści i formy, a organ przy jej wydaniu dokonał wszelkich wymaganych prawem uzgodnień, nie ma zatem podstaw do uwzględnienia odwołania i uznania zarzutów skarżącego”. W skardze na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. Janusz K. powtórzył swoje zarzuty podniesione wcześniej w odwołaniu od decyzji Burmistrza Gminy W.B., a ponadto zarzucił także, że - zgodnie z przepisami prawa budowlanego - obiekty budowlane powinny być usytuowane w odpowiedniej odległości od granicy działki, zaś o dopuszczalności usytuowania obiektu budowlanego przy granicy działki budowlanej może zdecydować jedynie organ nadzoru budowlanego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
