Uchwała SN z dnia 5 lipca 2002 r. sygn. III PZP 13/02
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2002 r. w sprawie z powództwa Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność 80" przy Politechnice W. działającej na rzecz Zofii S. przeciwko Akademii Medycznej w W. o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie, zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2002 r. [...]
„Czy legitymacja procesowa jaką daje przepis art. 462 kpc uprawnia zakładową organizację związkową do wszczęcia postępowania na rzecz każdego pracownika, czy też jest ograniczona tylko do pracowników związanych z terytorialnym i podmiotowym zakresem działania tej organizacji ?
Czy szkoła wyższa jako pracodawca ponosi odpowiedzialność cywilną za naruszenie dóbr osobistych jej pracownika będącego nauczycielem akademickim przez komisję dyscyplinarną uczelni w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem dyscyplinarnym ?"
podjął uchwałę:
1) Zakładowa organizacja związkowa jest na podstawie art. 462 w związku z art. 61 KPC legitymowana do wszczęcia postępowania tylko na rzecz pracownika zatrudnionego w zakładzie pracy objętym zakresem jej działania;
2) Szkoła wyższa jako pracodawca nauczyciela akademickiego nie ponosi odpowiedzialności cywilnej za naruszenie jego dóbr osobistych przez uczelnianą komisję dyscyplinarną w trakcie prowadzonego przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego.
Uzasadnienie
Zagadnienia prawne będące przedmiotem niniejszej uchwały wyłoniły się na tle następującego stanu faktycznego. Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność 80" przy Politechnice W. wystąpiła w imieniu i na rzecz Zofii S. z powództwem skierowanym przeciwko Akademii Medycznej w W. jako jej pracodawcy i zażądała, aby rektor pozwanej uczelni oświadczył, że wyraża słowa głębokiego ubolewania z powodu pomówienia powódki przez imiennie wskazanych członków Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich tej Akademii „o działanie przeciwko dobremu imieniu uczelni przez wciąganie w konflikty i postępowanie dyscyplinarne osób trzecich i wielu instytucji" oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki, która nie wstąpiła do sprawy, kwoty 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie tym pomówieniem jej dóbr osobistych. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 17 października 2001 r. [...] powództwo oddalił. Sąd ten ustalił, że wobec Zofii S., zatrudnionej przez stronę pozwaną na stanowisku adiunkta, toczyło się postępowanie dyscyplinarne, w którym Komisja orzeczeniem z dnia 9 kwietnia 2001 r. uznała ją winną zarzucanych czynów i na podstawie art. 127 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) orzekła dyscyplinarną karę zwolnienia z pracy połączoną z zakazem przyjmowania ukaranej do pracy w zawodzie nauczycielskim w okresie trzech lat od ukarania. W uzasadnieniu orzeczenia napisano w części dotyczącej kary, iż przy jej wymiarze wzięto pod uwagę między innymi „wciąganie (przez ukaraną) w konflikty i postępowanie dyscyplinarne osób trzecich i - wielu instytucji, co stanowi działanie przeciwko dobremu imieniu Uczelni". Cytowane sformułowanie narusza zdaniem Zofii S. jej dobra osobiste. Oddalając powództwo Sąd pierwszej instancji uznał jednak, że trudno stronie pozwanej przypisać bezprawność działania, skoro wszczęcie i przeprowadzenie postępowania dyscyplinarnego mieściło się w ramach obowiązującego porządku prawnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
