Wyrok Sn z dnia 11 lipca 2002 r. sygn. III KRS 5/02
Sprawowanie przez prokuratora wydziału specjalnego prokuratury wojewódzkiej w latach 1950-1956 nadzoru w ramach "nadzorującej jednostki zwierzchniej" oznacza nadzór w znaczeniu funkcjonalnym, a więc przez merytoryczne nadzorowanie śledztw prowadzonych przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa czy Służby Bezpieczeństwa w granicach określonych przepisami Kodeksu postępowania karnego, nie zaś w znaczeniu podległości administracyjnej (nadzór w znaczeniu organizacyjnym).
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Herbert Szurgacz
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2002 r. sprawy z odwołania Jana R. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia 13 grudnia 2001 r. stwierdzającej okoliczności powodujące utratę uprawnień do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku.
oddalił odwołanie.
Uzasadnienie
Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia 13 grudnia 2001 r. stwierdziła w stosunku do sędziego w stanie spoczynku Jana R. okoliczności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 1998 r. Nr 98, poz. 607), co powoduje, że nie ma do niego zastosowania art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 124, poz. 782) oraz art. 100 § 2 i 3 w związku z art. 200 § 1-3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070), wobec czego traci on prawo do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku. Podejmując uchwałę Krajowa Rada Sądownictwa powołała się na art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, stanowiący że sędziowie w stanie spoczynku i prokuratorzy w stanie spoczynku, którzy pełnili służbę lub pracowali w organach albo komórkach organizacyjnych wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy lub złożyli fałszywe oświadczenia dotyczące pracy, służby lub współpracy z organami, o których mowa w art. 2 ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 -1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz.U. Nr 70 poz. 443), tracą prawo do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku. Krajowa Rada Sądownictwa oparła się w tej mierze na opinii Andrzeja R. sporządzonej na podstawie obowiązujących w latach 1950-1955 instrukcji i Regulaminie tymczasowego urzędowania Prokuratury, w których to dokumentach wyraźnie stwierdza się, iż prokurator realizował nadzór nad śledztwami prowadzonymi przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w ścisłej z nim współpracy, polegającej na omawianiu zebranych dowodów, nadawaniu właściwego kierunku śledztwu, przesłuchiwaniu podejrzanych i stosowaniu środków zapobiegawczych w postaci tymczasowego aresztowania na wniosek władz bezpieczeństwa. Przedmiotem śledztw prowadzonych przez Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego były głównie sprawy o podłożu politycznym zaś śledztwa w sprawach gospodarczych prowadzone przez te Urzędy miały też w zasadzie charakter polityczny, gdyż jak stwierdza opinia "ich celem była wojna z wolną przedsiębiorczością zastraszanie pracowników i absolutne podporządkowanie najdrobniejszych nawet zakładów pracy pasożytniczej biurokracji gospodarczej i politycznej".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
