Wyrok SN z dnia 20 lipca 2000 r. sygn. I PKN 741/99

Powołane w kasacji liczne przepisy prawa, których naruszenia w żadnej mierze się nie uzasadnia, stanowią pozorne wskazanie podstawy kasacyjnej.

Przewodniczący SSN Walerian Sanetra (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Andrzej Kijowski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2000 r. sprawy z powództwa Romana P. przeciwko „M.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 7 września 1999 r. [...]

oddalił kasację i zasądził na rzecz powoda kwotę 1.125 zł od strony poz­wanej tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W imieniu pozwanego ”M.” Spółki z o.o. w G. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 7 września 1999 r. [...], którym zmieniono częściowo wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Gdańsku z dnia 31 marca 1999 r. [...] (dodając punkt o treści „uchyla wyrok zaoczny z dnia 21 marca 1997 r. w całości”) i ponadto oddalono apelację pozwanej Spółki.

Powód Roman P. wniósł pozew przeciwko „M.” spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę roszczeń wynikających z pracy u pozwanego za granicą. Sąd Pracy zasądził od strony pozwanej na jego rzecz: 1) 427,41 DM tytułem wy­nagrodzenia za lipiec 1996 r., 2) 4.261.28 DM tytułem potrąceń z wynagrodzeń na tzw. rezerwę, 3) 1.667.25 DM tytułem ekwiwalentu za 15 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego oraz 4) 22,01 DM tytułem części wynagrodzenia za lipiec 1996 r. Powód zatrudniony był w charakterze montera w Spółce „M.” w okresie od 12 grudnia 1994 r. do 23 lipca 1996 r. w ramach kontraktów realizowanych w Niem­czech na podstawie umowy o pracę na czas określony. Zgodnie z § 3 umowy z dnia 9 grudnia 1994 r. powód powinien otrzymać wynagrodzenie obliczone „na bazie” osiągniętego przez niego przerobu. Wynagrodzenie (płatne z dołu) wyliczane było według systemu prowizyjnego zgodnie z zawartą odrębną umową zespołową. Zgod­nie z § 3 tej umowy za wykonanie powierzonych robót bez wad i usterek oraz w określonym terminie brygada otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 33 % „przerobu wykonanego i zafakturowanego” w oparciu o podpisany przez klienta protokół dla danej budowy. Z zeznań świadka Józefa J. (kierownika kontraktu) oraz oświadczenia powoda wynika, że w lipcu 1996 r. nie były usuwane żadne usterki, była wykonywana normalna produkcja budowlana potwierdzona zapisami w książce budowy. Kierownik kontraktu zeznał, że protokół usterek sporządzono „sztucznie” po to „aby niemiecki urząd skarbowy dopuścił brygadę do dalszej pracy”. Zdaniem świadka było to ko­nieczne, ponieważ pracownikom skończyło się zezwolenie na pracę w Niemczech. Zestawienie przerobu sporządzał kierownik Józef J. i przesyłał stronie pozwanej, która wystawiała faktury. Pozwana nie miała zastrzeżeń do przekazywanych zestawień przerobu, a pracownicy nie kwestionowali wyliczonego wynagrodzenia. Do lis­topada 1995 r. strona pozwana akceptowała propozycje kierownika kontraktu dotyczące wynagrodzenia pracowników. Od grudnia 1995 r. przekazywała jednakże listy płac, w których korygowała zaproponowane przez Józefa J. wynagrodzenie, uzasadniając to koniecznością utworzenia rezerwy na ewentualne usterki. Rezerwa ta miała być zwrócona pracownikom po zakończeniu kontraktu. Nie otrzymali oni jednakże należnych pieniędzy. Sąd Pracy dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu księgowości na okoliczność ustalenia wysokości wynagrodzenia przysługującego powodowi za lipiec 1996 r., wypracowanej i nie rozliczonej należności z tytułu rezerwy oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w 1995 i 1996 r. Sąd zobowiązał przy tym pełnomocnika strony pozwanej do złożenia dokumentacji dotyczącej rozliczenia przerobu i wynagrodzenia pracowników oraz list płac za okres zatrudnie­nia powoda. Biegły przed wydaniem opinii zwrócił się do pełnomocnika strony poz­wanej o udostępnienie wszystkich faktur z III kwartału 1996 r. za wykonanie przez brygadę roboty wraz z podpisanymi przez zleceniodawcę protokołami. Nadto zwrócił się o udostępnienie analitycznego konta przychodów ze sprzedaży robót za okres III kwartału 1996 r. oraz kart urlopowych dotyczących urlopu wypoczynkowego powoda Romana P. Pełnomocnik strony pozwanej nie udostępnił biegłemu żądanych doku­mentów. Zdaniem biegłego niedopłata wynagrodzenia za miesiąc lipiec 1996 r. wy­nosi 427,41 DM, należność z tytułu potrąceń z wynagrodzeń na tzw. rezerwę wynosi 1.667,25 DM, a odsetki za zwłokę w wypłacie wynagrodzenia za lipiec 1996 r. - 22,01 DM. Sporządzone przez kierownika kontraktu zestawienia przerobów i wypłat, zdaniem biegłego dowodzi, że rzeczywiste wynagrodzenia brygady były niższe od wynagrodzeń należnych. Sąd Pracy podzielił w całości poglądy wyrażone w opinii biegłego księgowego. Opinia sporządzona została w sposób wyczerpujący w oparciu o materiał dowodowy zebrany w sprawie oraz przepisy regulujące zasady wynagro­dzenia oraz przyznawania innych świadczeń pracownikom skierowanym do pracy za granicą. Zdaniem Sądu zarzuty pełnomocnika pozwanego nie są uzasadnione bo­wiem pozwany, mimo zobowiązania przez sądy i prośby biegłego, nie udostępnił do­kumentów niezbędnych do prawidłowego ustalenia należności dochodzonej pozwem. Biegły zatem w oparciu o jedyne źródło informacji znajdujące się w aktach sprawy mógł sporządzić i sporządził stosowną opinię. Strona pozwana nie złożyła żadnych dowodów, które podważałyby zasadność poglądów wyrażonych w opinii.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się