Wyrok SN z dnia 23 marca 1999 r. sygn. II UKN 543/98
Zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC jest usprawiedliwiony w razie ustalenie braku związku między niezdolnością do pracy i wypadkiem przy pracy na podstawie opinii biegłych, bez wyjaśnienia sprzeczności między jej wnioskami a odmiennymi konkluzjami zawartymi w innych opiniach lekarskich przedłożonych przez stronę.
Przewodniczący: SSN Maria Mańkowska
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 1999 r. sprawy z wniosku Jerzego M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w R. o datę przyznania renty inwalidzkiej wypadkowej, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 maja 1998 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 27 maja 1998 r. [...] oddalił apelację Jerzego M. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku z dnia 17 grudnia 1997 r. [...], oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w R. z dnia 25 maja 1996 r. przyznającej ubezpieczonemu od 1 kwietnia 1996 r. świadczenie rentowe z tytułu następstw wypadku przy pracy w wysokości odpowiadającej III grupie inwalidów. Sąd drugiej instancji bez zastrzeżeń podzielił ustalenia Sądu pierwszej instancji oraz ich prawną kwalifikację. Wnioskodawca uległ w dniu 23 września 1991 r. wypadkowi w czasie delegacji służbowej, doznając poważnych obrażeń ciała (stłuczenie głowy, wstrząśnienie mózgu, stłuczenie kręgosłupa szyjnego i piersiowego, rana szarpana grzbietu stopy lewej z uszkodzeniem ścięgna prostownika palca V, otwarte złamanie kości klinowej przyśrodkowej). Badania rentgenologiczne czaszki, kręgosłupa szyjnego i piersiowego, klatki piersiowej oraz jamy brzusznej nie wykazały zmian urazowych. Bezpośrednio po wypadku poszkodowany był leczony na Oddziale Urazowo - Ortopedycznym Zespołu Opieki Zdrowotnej w M., kontynuując leczenie ambulatoryjnie w okresie późniejszym. Jerzy M. przez 9 miesięcy pobierał zasiłek chorobowy. Następnie podjął pracę, ponownie korzystał z zasiłku, a od 2 sierpnia 1993 r. rozpoczął działalność gospodarczą. Dalszy zasiłek chorobowy otrzymał w okresie od 31 sierpnia 1995 r. do 22 kwietnia 1996 r. W dniu 9 lutego 1996 r. zgłosił wniosek o rentę inwalidzką wypadkową. Obecny stan zdrowia wnioskodawcy (choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego oraz lędźwiowego z dyskopatią L4 - 5, S1 i C 5-6) nie jest następstwem wypadku. Dwa zespoły biegłych z zakresu ortopedii i neurologii stwierdziły, że datujące się od 17 stycznia 1996 r. jego inwalidztwo III grupy jest inwalidztwem z ogólnego stanu zdrowia. Zgodnie z art. 99 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) świadczenie wypłaca się od nabycia do niego prawa, jednak za okres nie dłuższy niż trzy miesiące poprzedzające miesiąc, w którym złożono o nie wniosek. Jednak według art. 76 tejże ustawy rentę z tytułu niezdolności do pracy wypłaca się od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego. Przyznanie wnioskodawcy świadczenia od 1 kwietnia 1996 r. jest prawidłowe i odpowiada prawu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
