Wyrok SN z dnia 24 lutego 1998 r. sygn. I PKN 533/97
Fakt, że osoby posiadające wiedzę na temat okoliczności sporu odmówiły stronie zgody na składanie zeznań nie jest przeszkodą w powołaniu ich na świadków w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji i uzasadnia pominięcie wniosków dowodowych w postępowaniu apelacyjnym (art. 381 KPC).
Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza
Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 1998 r. sprawy z powództwa Ś.I. Sp. z o.o. przeciwko Janowi K. o zapłatę, na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 12 czerwca 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Ś.I. Spółka z o.o. wnosiła o zasądzenie od Jana K. na jej rzecz 150 mln zł (przed denominacją) oraz 53.555.000 zł (przed denominacją) tytułem nie rozliczonych należnych jej kwot pobranych od P.Z. „C.” w R. oraz od G. Zakładów Farmaceutycznych „P.”. W powództwie wzajemnym Jan K. wnosił o zasądzenie na jego rzecz kwoty początkowo 20 mln zł, a następnie 16 mln zł ( przed denominacją) z tytułu ekwiwalentu za nie wykorzystane urlopy wypoczynkowe w latach 1991 - 1992.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 1996 r. [...], zasądził z powództwa głównego - od Jana K. na rzecz powodowej Spółki kwotę 20.355,50 zł z ustawowymi odsetkami od 18 listopada 1992 r., z powództwa wzajemnego - na rzecz Jana K. od Ś.I. Spółka z o.o. kwotę 1.600 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lutego 1992 r., w pozostałym zakresie z powództwa wzajemnego umorzył postępowanie, oraz od Jana K. na rzecz powodowej Spółki kwotę 2.207,02 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu. Sąd ustalił, że Jan K. był zatrudniony w Ś.I. Spółka z o.o. od 1 lipca 1990 r. na podstawie ustnej umowy o pracę na czas nie określony, rozwiązanej w dniu 6 lutego 1992 r. na mocy porozumienia stron. Pozwanemu udzielono prokury z jednoczesnym uprawnieniem do samodzielnego reprezentowania Spółki. W dniu 19 grudnia 1991 r. Jan K. pokwitował w P.Z. „C.” w R. odbiór 150 mln starych zł oraz potwierdzonego czeku na kwotę 350 mln starych zł. W tym samym dniu sporządzono raport kasowy nr 44 za okres od 16 grudnia 1991 r., nie określając końcowej daty rozliczenia, obejmujący obroty od 17 grudnia do 31 grudnia 1991 r. Raport kasowy nr 43 z dnia 16 grudnia 1991 r., za okres 1 do 25 grudnia 1991 r., w poz. 34 zawierał wpis księgowej Cecylii Z. - rozchód 110 mln z adnotacją „odprowadzono do banku”. Raporty nr 43 i 44 nie zawierają po stronie przychodów kwoty 150 mln starych zł. W raporcie nr 45 za okres od 26 do 31 grudnia 1991 r. rozchodowano kwotę 34.286.000 starych zł ; w dniu 28 grudnia zaksięgowano saldo dodatnie w wysokości 47.068.900 zł. G. Zakłady Farmaceutyczne „P.” obciążone zostały przez Spółkę kwotą 197.990.000 zł za dostawy towarowe (faktura nr 33/91). Jan K. w dniu 3 lutego 1992 r. pobrał od tych Zakładów kwotę 98.555.000 zł stanowiącą równowartość odsetek za opóźnienie w uiszczeniu zapłaty. W dniu 5 lutego wpłacił do kasy Spółki 45 mln zł. Pozostałe 53.555.000 zł nie wpłynęły do kasy. Prokuratura Rejonowa w P. postanowieniem z dnia 30 czerwca 1992 r. umorzyła postępowanie [...] przeciwko pozwanemu wobec braku dostatecznych dowodów popełnienia przestępstwa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
