Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 1998 r. sygn. III RN 21/98
Przy interpretacji i stosowaniu przepisów określających przywileje celne potrzebny jest odpowiedni rygoryzm, skoro chodzi o granice zasady powszechności podlegania cłu (może ocleniu) przywozu towarów z zagranicy, od którego odstępstwa są wyjątkami, określonymi w przepisach prawa (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne, jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312 zezm.).
Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 1998 r. sprawy ze skargi „D.B.” Spółki z o.o. w Ł. w likwidacji na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 29 czerwca 1995 r. [...] w przedmiocie wymiaru cła, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 27 sierpnia 1997 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Uzasadnienie
Sprowadzając z zagranicy w dniu 9 lutego 1993 r. określoną partię świeżych bananów „D.B.” Spółka z o.o. w Ł. uzyskała zerową stawkę celną przysługującą importerom towarów z krajów rozwijających się. Decyzja w tym przedmiocie została unieważniona w odpowiednim postępowaniu nadzorczym, a następnie Dyrektor Urzędu Celnego decyzją z dnia 13 stycznia 1995 r. ustalił należności celne, z zastosowaniem 20% stawki celnej. W drugiej instancji sprawę rozpatrywał Prezes Głównego Urzędu Ceł, który zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. Uzasadnienie decyzji Prezesa GUC z dnia 29 czerwca 1995 r. zawiera szczegółowe ustalenia, według których „D.B.” nie zachowała wymaganych we wskazanych w decyzji przepisach prawa i umowy międzynarodowej warunków przywileju celnego. Nie wykazała bowiem, że przedmiotowy towar został zakupiony i sprowadzony z określonego kraju lub regionu rozwijającego się. W szczególności „D.B.” - ani w ramach zgłoszenia celnego, ani w toku późniejszego postępowania w sprawie - nie przedstawiła wymaganego oryginału świadectwa pochodzenia towaru. Natomiast przedłożona fotokopia tego świadectwa jest sprzeczna z innymi dokumentami, a zwłaszcza z fakturą która dotyczy innej masy towarów. Różnica ta przewyższa znacznie dopuszczalną5% różnicę między ilością dostarczonego towaru a ilością wskazaną w świadectwie jego pochodzenia. Ponadto sprowadzone banany nie zostały bezpośrednio przywiezione z Kolumbii, będącej krajem rozwijającym się, lecz były przeładowywane w Niemczech, jednakże strona nie przedstawiła dokumentów potwierdzających wymagany dozór celny w czasie przeładunku. Z cząstkowego świadectwa Form „A” nie wynika bowiem -wobec braku adnotacji - czy towary te rzeczywiście pozostawały pod dozorem celnym, przy czym sama strona wyjaśniła, że faktura zakupu została wystawiona w Niemczech, co świadczy o tym, że nie spełniono również warunku bezpośredniego zakupu bananów w kraju ich pochodzenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
