Wyrok SN z dnia 9 stycznia 1998 r. sygn. II UKN 440/97
Zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych.
Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Maria Tyszel
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 1998 r. sprawy z wniosku Czesławy G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B. o emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 8 maja 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wyrokiem z dnia 8 maja 1997 r. zmienił przyznający Helenie G. prawo do emerytury wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bydgoszczy z dnia 22 stycznia 1997 r. [...], oddalając jej odwołanie od negatywnej decyzji emerytalnej organu rentowego z dnia 25 czerwca 1996 r. Sąd Apelacyjny miał na uwadze, że niesporny staż emerytalny okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawczyni wynosił 18 lat 11 miesięcy i 11 dni, a doliczenie do tego stażu okresu zatrudnienia w Państwowym Gospodarstwie Rolnym D. od 1 lipca 1950 r. do 31 grudnia 1951 r. w sentencji wyroku Sądu pierwszej instancji było bezpodstawne. Sąd Apelacyjny przyjął, że praca w rolnictwie, uzależniona od warunków atmosferycznych, była w spornym okresie pracą sezonową związaną z procesami wegetacji roślin, ich uprawą i zbiorem. Tego rodzaju produkcja roślinna zezwalała w okresach nasilenia robót polowych na zatrudnianie pracowników sezonowych, przy generalnym założeniu kierowania pracowników stałych do robót związanych z przetwórstwem plonów, ich przygotowaniem do siania i sadzenia w okresie zimowym. W ocenie Sądu Apelacyjnego z uwagi na troskę pracodawcy o zapewnienie stałym pracownikom wystarczającej ilości pracy należało ze szczególną ostrożnością ocenić twierdzenia wnioskodawczyni, i powoływanych przez nią świadków, o podjęciu przez nią w spornym okresie stałego zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas ściśle oznaczony po ukończeniu zaledwie czternastu lat życia, zwłaszcza że wcześniej w okresie tym wskazywała wyłącznie na wykonywanie pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, co potwierdzali ci sami świadkowie. W szczególności przesłuchany w postępowaniu apelacyjnym świadek Antoni M. nie był w stanie wyjaśnić powodów, dla których pierwotnie zeznał, iż w okresie od 1 lipca 1950 r. do 31 grudnia 1951 r. wnioskodawczyni pracowała wyłącznie w gospodarstwie rolnym rodziców. Sąd Apelacyjny przyjął, że z zeznań tego świadka wynika, że w spornym okresie pracę w PGR D. podejmowali wyłącznie rodzice i sześcioro starszego rodzeństwa wnioskodawczyni, w celu odpracowania kosztów korzystania z mieszkania i sprzętu wypożyczonego do uprawy gospodarstwa rolnego jej rodziców. Przy takich ustaleniach Sąd ten uznał, że zeznania świadka co do pracowniczego charakteru zatrudnienia wnioskodawczyni bezpośrednio przed ukończeniem przez nią 16 lat życia mogły odnosić się do potwierdzenia niespornego zatrudnienia jej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „I." w M. od 20 stycznia 1952 r. do 14 marca 1953 r., tj. przez 1 rok 1 miesiąc i 26 dni na podstawie umowy o pracę na czas określony poprzedzający uzyskanie członkostwa w tej Spółdzielni. Dlatego Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska Sądu Wojewódzkiego, że Czesława G. nie udowodniła okresu stałej i nieprzerwanej pracy od 1 października 1950 r. do 31 grudnia 1951 r. w Gospodarstwie Rolnym D.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
