Wyrok SN z dnia 12 sierpnia 1998 r. sygn. II UKN 172/98
Wykonywanie innej pracy zarobkowej w okresie zwolnienia od pracy jest wystarczającą przesłanką utraty prawa do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia.
Przewodniczący SSN: Barbara Wagner
Sędziowie SN: Teresa Romer, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 1998 r. sprawy z wniosku Zbigniewa M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w S. o zasiłek chorobowy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 16 grudnia 1997 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w S. decyzją z dnia 25 listopada 1996 r. odmówił Zbigniewowi M. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 9 sierpnia 1996 r. do 6 grudnia 1996 r. wskazując jako podstawę prawną decyzji przepis art. 18 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.). Organ rentowy uznał, że ubezpieczony w okresie zwolnienia lekarskiego wykonywał inną pracę zarobkową z tytułu zatrudnienia w Wojewódzkiej Komisji do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, tym samym wykorzystując zwolnienie z pracy w celach niezgodnych z jego przeznaczeniem, co skutkowało utratą prawa do zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wyrokiem z dnia 30 czerwca 1997 r. [...] zmienił zaskarżoną odwołaniem Zbigniewa M. decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 9 sierpnia 1996 r. do 6 grudnia 1996 r. Według Sądu, istota sporu sprowadza się do ustalenia rzeczywistego znaczenia treści przepisu art. 18 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego. Sąd powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z 20 stycznia 1995 r. i przyjął, że lekarz prowadzący leczenie ma prawo stwierdzić, czy pracownik niezdolny do jednej pracy zachował zdolność do drugiej, a także czy wykonywanie tej drugiej pracy nie stanowi jednej z okoliczności przewidzianych w art. 18 ust. 1 ustawy. Sąd ocenił, że traktowanie każdoczesnego wykonywania dodatkowego zatrudnienia w czasie pobierania zasiłku jako nadużycia prawa do zasiłku, w oderwaniu od dodatkowej przesłanki jaką jest przedłużenie, w wyniku świadczenia pracy dodatkowej, okresu niezdolności do pracy, jest interpretacją sprzeczną z zamiarem ustawodawcy i celem przepisów o zasiłkach chorobowych, bowiem obejmuje swym zakresem sytuacje, w których osoby pozbawione czasowo sprawności fizycznej wskutek choroby nie mogą jednocześnie wykorzystywać swoich umiejętności intelektualnych w celach zarobkowych. Z opinii sądowo-lekarskiej wynika w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, że świadczenie pracy przez Zbigniewa M. w Wojewódzkiej Komisji do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia nie spowodowało pogorszenia jego stanu zdrowia, a tym samym przedłużenia niezdolności do pracy. Sąd uznał, że wykorzystywanie zdolności intelektualnych (a w przypadku lekarza, doświadczenia medycznego wspartego wieloletnią praktyką) w celach zarobkowych, bez narażania się na wysiłek fizyczny, tak charakterystyczny dla pracy chirurga, żadną miarą nie może być kwalifikowane jako wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
