Wyrok SN z dnia 20 lutego 1997 r., sygn. I CKN 97/96
Zaskarżenie kasacją orzeczenia sądu II instancji nie może opierać się na zarzutach dotyczących uchybień sądu I instancji. Te bowiem podlegają kontroli instancyjnej. Jeśli więc Sąd Najwyższy ocenia prawidłowość orzeczenia sądu II instancji (art. 392 k.p.c.), to konieczne jest rozróżnianie podstawy działania tego sądu. Jeśli zatem orzeczenie sądu I instancji było wydane przed dniem 1 lipca 1996 r., to - stosownie do art. 11 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie kodeksu postępowania cywilnego... - kontroli kasacyjnej podlegać musi prawidłowość wypełnienia przez ten sąd obowiązków sądu rewizyjnego (art. 385-390 k.p.c. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 1996 r.). W szczególności zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. może być postawiony temu sądowi zasadnie tylko wówczas, gdy uzupełniając lub ponawiając dowody dokonywał on własnych nowych ustaleń faktycznych w sposób sprzeczny z wynikającymi z tej normy regułami. W innych wypadkach podstawę kasacji stanowić może jedynie naruszenie innych obowiązków sądu rewizyjnego. Te zaś były odmienne niż przy rozpoznaniu apelacji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
