Uchwała SN z dnia 5 września 1995 r. sygn. III AZP 17/95
Przewodniczący SSN: Andrzej Wróbel (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza (autor uzasadnienia), Adam Józefowicz, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski
Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Waldemara Grudzieckiego, w sprawie ze skargi Zenona J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 15 listopada 1994 r., [...] w przedmiocie podwyższenia uposażenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 5 września 1995 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 maja 1995 r., [...] do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c. w związku z art. 211 k.p.a.:
Czy art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179) może stanowić podstawę prawną roszczenia policjanta o podwyższenie wynagrodzenia ?
podjął następującą uchwałę:
Art. 99 ust. 3 ustawy o Policji nie stanowi podstawy prawnej roszczenia policjanta o podwyższenie uposażenia.
Uzasadnienie
Zenon J. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. o "wypłacenie należności pieniężnej stanowiącej różnicę pomiędzy wynagrodzeniem należnym, wynikającym z mocy prawa, powiększonym o indeksację płac wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 stycznia 1991 r. do dnia zapłaty, a wypłaconym przez KWP wynagrodzeniem za pracę".
Decyzją z 30 sierpnia 1994 r. Komendant Wojewódzki Policji w P. odmówił przyznania tego świadczenia. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Komendanta Głównego Policji z 15 listopada 1994 r., wydaną po rozpatrzeniu odwołania Zenona J.
Zenon J. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wspomnianą decyzję Komendanta Głównego. Skarżący podniósł, że przepisy art. 99 ust. 3 i 4 ustawy o Policji stanowią podstawę jego roszczenia o przyznanie uposażenia co najmniej w określonej w nich wysokości. Nie zgodził się z tym poglądem Komendant Główny Policji w odpowiedzi na skargę. Jego zdaniem określony w ustawie o Policji tryb waloryzacji uposażeń policjantów nie przesądza o jego prawnopodmiotowym charakterze. Z uregulowanego w ustawie o Policji systemu płacowego wynika, że to przełożeni dokonują ostatecznego ustalenia wysokości uposażenia policjanta. Ma to miejsce w drodze rozkazu, co wynika z treści zarządzenia nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie przebiegu służby oraz praw i obowiązków policjantów (Dz. Urz. MSW Nr 2, poz. 39). Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu skargi Zenona J. powziął poważne wątpliwości ujęte w zagadnieniu prawnym przytoczonym we wstępnej części uchwały. Naczelny Sąd Administracyjny -jak wynika z uzasadnienia postanowienia - podziela pogląd wyrażony wielokrotnie przez Sąd Najwyższy co do tego, że ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24 ze zm.) ma charakter ustrojowo-finansowy i nie tworzy żadnych praw podmiotowych, z których zatrudnieni mogliby wywodzić jakiekolwiek roszczenia. Powyższy pogląd można by odnieść do interpretacji art. 99 ust. 3 ustawy o Policji. Z drugiej strony dopuszczalny jest też pogląd, że uregulowanie zawarte w tym przepisie ma charakter szczególny i stanowi podstawę prawną do żądania podwyżki uposażenia policjanta do wysokości minimalnej, określonej w tym przepisie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
