Postanowienie SN z dnia 25 lutego 1992 r., sygn. WZ 28/92
Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków określonych w art. 569 k.p.k. – przysługuje zażalenie na podstawie art. 25 § 3 k.p.k.
Sąd Najwyższy w Izbie Wojskowej w sprawie Adeli Barbary Ś., skazanej wyrokiem b. Wojskowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 28 lipca 1948 r. za przestępstwa określone w art. 86 § 1 i 2 k.k. Wojska Polskiego oraz art. 6 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192 z późn. zm.) na karę łączną; 10 lat więzienia, utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 5 lat oraz przepadek całego mienia, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 1992 r. zażalenia Adeli Barbary Ś. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 17 stycznia 1992 r. o uznanie się niewłaściwym do rozpoznania wniosku o unieważnienie wyroku – postanowił zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
