Wyrok SN z dnia 28 kwietnia 1983 r., sygn. I PR 23/83
Odmowa świadczenia pracy z powodu uczestniczenia w strajku bądź jego organizowanie w dniu 14 grudnia 1981 r. jest równoznaczna z samowolnym przerwaniem pracy w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o zasadach tworzenia i podziału zakładowego funduszu nagród oraz zakładowych funduszów socjalnego i mieszkaniowego (Dz. U. Nr 27, poz. 150).
Przewodniczący: sędzia SN B. Błachowska (sprawozdawca). Sędziowie SN: W. Myga, Z. Świeboda.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Bogusława K. przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Inżynieryjnych Budownictwa w W. o wynagrodzenie na skutek odwołania wnioskodawcy od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 7 lutego 1983 r.
oddalił odwołanie.
Uzasadnienie
Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie po przejęciu sprawy przekazanej z wątpliwościami prawnymi przez Zakładową Komisję Rozjemczą oddalił m.in. wniosek Bogusława K. o zobowiązanie Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Budownictwa w W. do wypłacenia mu nagrody z zakładowego funduszu nagród za 1981 r. Sąd - powołując się na akta I P (...) z 1982 r. ustalił, że wnioskodawca w dniu 14.XII.1982 r. odmówił wykonania pracy i chociaż nie stanowiło to udziału w strajku, nie ma on jednak prawa do nagrody z zakładowego funduszu nagród za 1981 r., gdyż samowolnie przerwał pracę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
