Wyrok SN z dnia 9 lipca 1982 r., sygn. III ARN 7/82
Z przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (tekst jedn.: Dz. U. 2 1969 r., Nr 22, poz. 159, z późn. zm.), w połączeniu z unormowaniem zawartym w art. 15 a ust. 1 tejże ustawy, wynika, że obywatel może nabyć od państwa, na warunkach w tych przepisach (łącznie z przepisami wykonawczymi) przewidzianych, a znacznie odbiegających na korzyść nabywcy od warunków kształtujących się w wolnym obrocie, tylko jeden obiekt przeznaczony na cele mieszkalne, przy czym ustawa traktuje z tego punktu widzenia w sposób jednakowy zarówno obiekt już gotowy do zamieszkania (dom jednorodzinny, odrębna własność lokalu, tak w małym domu mieszkalnym, jak i w domu wielomieszkaniowym), jak i taki, który będzie spełniał tę funkcję po dokonaniu odpowiednich nakładów przez nabywcę, a więc plac pod budowę domu mieszkalnego. Wynikający z takiego uregulowania zakaz sprzedaży przez państwo temu samemu nabywcy drugiego obiektu mieszkalnego obowiązuje także wtedy, gdy nabywca wyzbył się prawa do obiektu już od państwa nabytego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
