Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 27 maja 1980 r., sygn. V PZP 1/80
Przewodniczący: Prezes SN F. Rusek. Sędziowie SN: E. Berutowicz, E. Brzeziński, A. Filcek, S. Rejman, A. Szczurzewski (współsprawozdawca.), J. Wasilewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, K. Soboty, po rozpoznaniu w dniu 27 maja 1980 r. wniosku Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym pod rozpoznanie składu siedmiu sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:
Czy pracownikowi, który przed dniem 1 stycznia 1976 r. został zaliczony do III grupy inwalidów wskutek choroby zawodowej i otrzymał z tego tytułu jednorazowe odszkodowanie w wysokości 30 000 zł określone w § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz.U. Nr 22, poz. 145), może być przyznane zwiększone odszkodowanie na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r., o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), jeżeli po dniu 31 grudnia 1975 r. komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia ustali uszczerbek na zdrowiu tego pracownika wynoszący poniżej 85%?
i po zapoznaniu się z poglądem Centralnej Rady Związków Zawodowych powziął następującą uchwałę:
Pracownikowi, który przed dniem 1 stycznia 1976 r. został zaliczony do III grupy inwalidów wskutek choroby zawodowej i otrzymał z tego tytułu jednorazowe odszkodowanie w wysokości 39 000 zł na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe (Dz. U. Nr 22, poz. 145), przysługuje prawo do zwiększonego odszkodowania na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 105), jeżeli procent stałego lub długotrwałego uszczerbku w jego zdrowiu uległ po dniu 31 grudnia 1975 r. zwiększeniu co najmniej o 10% w stosunku do tego, jaki istniał w chwili przyznania mu odszkodowania; łączna wysokość odszkodowania nie może przekroczyć odszkodowania przysługującego na podstawie art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
