Wyrok SN z dnia 6 grudnia 1973 r., sygn. I PR 456/73
Z mocy § 4 ust. 1 zarządzenia Ministra Żeglugi z dnia 14 sierpnia 1965 r., stanowiącego podstawę wypłacania dodatku morskiego, dodatek ten stanowi część należności za pracę na morzu, uzupełniając wymienione w lit. a tegoż przepisu wynagrodzenie pobierane według zajmowanego stanowiska" w jednostce zatrudniającej specjalistę. Wymienione zarządzenie w § 4 ust. 3 stanowi, że przez wynagrodzenie pobierane według zajmowanego stanowiska (ust. 1 lit. a) należy rozumieć średnie wynagrodzenie pracownika z ostatnich 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających skierowanie do pracy na statku rybackim (tzn. obliczone według zasady jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy)". Wynagrodzenie to nie obejmuje dodatku morskiego. Gdy więc specjalista z poprzedniego rejsu od razu przechodzi na następny rejs, nie ma podstaw do powiększania wysokości tego dodatku przy takim następnym rejsie przez włączanie do podstawy obliczeniowej dodatku kwoty nim objętej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
