Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606642)
      • Kadry i płace (26074)
      • Obrót gospodarczy (88721)
      • Rachunkowość firm (3821)
      • Ubezpieczenia (35822)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    18.07.1972

    Wyrok SN z dnia 18 lipca 1972 r., sygn. I PR 343/71

    Jeżeli przestępstwo ciągłe polega na Wykorzystaniu trwałej sposobności do dokonywania zorganizowanego zaboru mienia społecznego, bieg terminu przedawnienia określonego w art. 442 § 2 k.c. rozpoczyna się z dniem, kiedy sposobność ta ustała.

    Przewodniczący: sędzia J. Knap. Sędziowie: M. Krzyżanowska, W. Masewicz (sprawozdawca).

    Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Państwowego Gospodarstwa Rolnego w N. przeciwko 1) Heliodorowi W.. 2) Romanowi P., 3) Leonowi S., 4) Janowi G. i 5) Bogusławowi G. o zapłatę na skutek rewizji pozwanych Heliodora W. i Romana P. od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 5 lutego 1971 r.,

    obie rewizje oddalił.

    Uzasadnienie

    Zjednoczenie Państwowych Gospodarstw Rolnych w G., działając w interesie PGR w N. pow. M., w pozwie, który wpłynął do Sądu w dniu 25 września 1970 r., domagało się zasądzenia solidarnie od Heliodora W., Romana P., Leona S., Jana G. i Bogusława G. kwoty 596 775,39 zł wraz z 8% od dnia 17 grudnia 1962 r. W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwani, działając w zorganizowanej grupie przestępczej w okresie rozpoczynającym się w lipcu, a kończącym w październiku 1960 r., zagarnęli na szkodę Państwowego Gospodarstwa Rolnego w N. kwotę do-chodzoną w pozwie, stanowiącą równowartość rzepaku i pszenicy przyjętej do suszenia, a w rzeczywistości, wobec posiadania nadwyżki, sprzedanej przez pozwanych za pośrednictwem podstawionych osób. Za popełnienie tych czynów pozwani prawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 11 września 1961 r. zostali skazani na wysokie kary pozbawienia wolności, grzywny oraz kary dodatkowe utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych. Wyrok ten w części dotyczącej orzeczenia o winie został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1962 r.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.