Wyrok SN z dnia 19 stycznia 1972 r., sygn. II PR 406/71
1. W sprawach z powództw opartych na art. 907 § 2 k.c. sąd obowiązany jest uwzględnić nie tylko zmianę stosunków powołaną przez stronę, ale także wszelkie inne zmiany, jakie się dokonały po wydaniu wyroku lub zawarciu ugody, nie wyłączając okoliczności znanych sądowi lub stronom przy zawieraniu ugody, lecz nie wziętych pod uwagę przy określeniu wysokości i czasu trwania renty uzupełniającej.
2. Określenie na nowo renty może również sięgać wstecz, lecz nie dalej niż do chwili, w której nastąpiła owa zmiana stosunków, a także nie poza datę poprzedniego wyroku lub ugody.
3. Jeżeli poszkodowany należał do przodujących pracowników i z tego tytułu zarobki jego przed przejściem na rentę inwalidzką przewyższały zarobki innych pracowników, przy określeniu wysokości renty uzupełniającej należy brać pod uwagę zarobki tych przodujących pracowników, a nie zarobki średnie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
