03.03.1971

Wyrok SN z dnia 3 marca 1971 r., sygn. II CR 8/71

Wybór drogi przewidzianej do dochodzenia roszczeń bankowych w art. 21 prawa bankowego nie może w żadnym wypadku pozbawić dłużnika (a więc w tym rozumieniu także poręczyciela) tych zarzutów, które mógłby on podnieść w postępowaniu rozpoznawczym w celu wykazania, że wierzycielowi nie przysługuje wierzytelność bankowa lub że przysługuje mu w mniejszej wysokości.
To samo odnosi się do zarzutów powodujących bezskuteczność roszczenia wierzyciela w stosunku do poręczyciela a dotyczących działań (zaniechań) wierzyciela, określonych w art. 879 § 2, 880 i 889 k.c.

Przewodniczący: sędzia W. Brył. Sędziowie: B. Łubkowski (sprawozdawca), W. Markowski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Krystyny K. przeciwko Bankowi Ludowemu w O. o umorzenie egzekucji, na skutek rewizji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 30 września 1970 r.,

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Masz już konto? Zaloguj się
Kup dostęp