Wyrok SN z dnia 22 października 1970 r., sygn. I PR 192/70
Okoliczność, że nie zostały wydane postanowienia określające maksymalny wymiar czasu pracy, nie przesądza o zasadności roszczeń o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe pracowników zatrudnionych w charakterze asystentów I i II kategorii, których stanowiska uznane są w art. 4 części IV załącznika nr 2 protokołu dodatkowego nr 7 z dnia 1.X.1966 r. do Układu zbiorowego pracy dla przedsiębiorstw kinematografii z dnia 22.1.1961 r. za samodzielne.
Przewodniczący: sędzia K. Zieliński. Sędziowie: Z. Kapitaniak, A. Szczurzewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Czesława J., Zbigniewa R., Tadeusza Ch. i Marii B. przeciwko Przedsiębiorstwu Realizacji Filmów Zespoły Filmowe" w W. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, na skutek rewizji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy z dnia 27 stycznia 1970 r.,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
