Wyrok SN z dnia 7 marca 1969 r., sygn. II PR 576/68
1. Dla odrzucenia wyłącznej winy poszkodowanego w wypadku samochodowym nie jest konieczne stwierdzenie, że do wypadku doszło z winy kierowcy, gdyż wystarczy stwierdzenie, że jedną z przyczyn wypadku było jakiekolwiek inne zdarzenie, które nie może być przypisane poszkodowanemu ani osobie trzeciej, za którą samoistny posiadacz samochodu nie odpowiada.
2. Jeżeli wezwanie osoby do udziału w sprawie w charakterze pozwanego nie było zgodne z przepisami art. 194196 k.p.c., to wyrok wydany w stosunku do takiej osoby podlega uchyleniu, a postępowanie umorzeniu.
Przewodniczący: sędzia W. Formański (sprawozdawca). Sędziowie: Z. Kapitaniak, W. Glabisz.
Sąd Najwyższy - z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej W. Grocholi - po rozpoznaniu sprawy z powództwa Stanisławy M. i małoletnich Urszuli, Danuty, Adama, Ryszarda i Edwarda M. przeciwko Wojewódzkiemu Przedsiębiorstwu Państwowej Komunikacji Samochodowej Oddział I w B. i Józefowi P. o odszkodowanie, na skutek rewizji powodów od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Opolu z dnia 21 września 1968 r.,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
