Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 21 lutego 1969 r., sygn. III PZP 57/68
Przewodniczący: Prezes Z. Opuszyński. Sędziowie: W. Formański, J. Krzyżanowski, K. Piasecki, M. Piekarski, J. Tyszka, M. Wilewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy po wysłuchaniu wniosku wiceprokuratora Prokuratury Generalnej PRL S. Dzwonkowskiego, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 1969 r. na posiedzeniu jawnym wniosku Ministra Sprawiedliwości, zgłoszonego na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym i skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego pod rozpoznanie składu siedmiu sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:
1) Czy przepis § 10a ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. Nr 74, poz. 376), w brzmieniu ustalonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 września 1961 r. (Dz. U. Nr 43, poz. 230; zm.: Dz. U. z 1963 r. Nr 43, poz. 239), uzależniający przyznanie dodatku terenowego w wysokości do 1 000 zł miesięcznie m. in. od zamieszkiwania lekarza na terenie gromady lub osiedla, w którym położony jest ośrodek zdrowia daje podstawę do zasądzenia dodatku na rzecz lekarza (lekarza dentysty), który zamieszkuje w mieście nie będącym siedzibą powiatowej lub wojewódzkiej rady narodowej i jest zatrudniony w ośrodku zdrowia położonym w mieście stanowiącym siedzibę gromadzkiej rady narodowej?
2) Jakimi przesłankami powinien się kierować sąd przy określaniu w procesie wysokości dodatku terenowego, o jakim mowa w przepisie powołanym w pkt 1?"
uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę prawną:
Dodatek terenowy przewidziany w § 10a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. Nr 74, poz. 376; zm.: Dz. U. z 1961 r. Nr 43, poz. 230 i z 1963 r. Nr 43, poz. 239) nie przysługuje lekarzowi (lekarzowi dentyście), który zamieszkuje w mieście i jest zatrudniony w ośrodku zdrowia położonym w mieście, chociażby było ono siedzibą gromadzkiej rady narodowej. Wymieniony dodatek, stosownie do § 4 pkt 1 instrukcji nr 1/62 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 stycznia 1962 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania dodatku terenowego lekarzom i lekarzom dentystom (Dz. Urz. Min. Zdr. i O. S. Nr 3, poz. 13) wynosi z reguły 1 000 zł miesięcznie".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
