Uchwała SN z dnia 21 marca 1966 r., sygn. III CO 9/66
Przewodniczący: sędzia J. Majorowicz (sprawozdawca). Sędziowie: B. Łubkowski, Z. Trybulski.
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Alojzego S. o stwierdzenie nabycia spadku po Genowefie S., po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy Ośrodek w Toruniu do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
1) Czy może być uznana za świadka testamentu sporządzonego na podstawie art. 952 § 1 k.c. osoba, która nie będąc specjalnie przywołana, była obecna przy sporządzaniu testamentu w tym sensie, że znajdowała się w pobliżu podczas składania przez spadkodawcę oświadczenia ostatniej woli i treść tego oświadczenia słyszała?"
a w razie negatywnej odpowiedzi
2) Czy może być uznana za świadka testamentu sporządzonego na podstawie art. 952 § 1 k.c. osoba, która była obecna przy sporządzaniu testamentu w warunkach określonych w pkt 1, jeżeli spadkodawca bezpośrednio po złożeniu oświadczenia ostatniej woli zwrócił się do grupy obecnych, wśród których znajdowała się ta osoba, że bierze ich za świadków testamentu?"
postanowił udzielić następującej odpowiedzi:
Świadkiem testamentu sporządzonego w formie przewidzianej w art. 952 § 1 k.c. może być każda osoba nie wyłączona z mocy art. 956 i 957 k.c., do której spadkodawca kieruje oświadczenie swej ostatniej woli, choćby specjalnie nie była przywołana lub zaproszona, nie może jednak być uważana za świadka testamentu osoba, która wprawdzie była obecna podczas składania oświadczenia przez spadkodawcę, ale do której spadkodawca nie kierował swego oświadczenia".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
