Wyrok SN z dnia 25 stycznia 1963 r., sygn. III PU 21/62
Przepis art. 350 § 2 pr. o s.u.s. stanowiący, że Trybunał Ubezpieczeń Społecznych rozpoznaje skargę w granicach wniosków rewizyjnych, bierze jednak z urzędu pod rozwagę, czy wyrok lub jego część zaskarżona nie zapadły z naruszeniem prawa materialnego lub z naruszeniem istotnych przepisów postępowania, nie oznacza że Trybunał może rozpoznać sprawę na niekorzyść strony odwołującej się, jeżeli druga strona środka odwoławczego nie wniosła (zakaz reformationis in peius); wyrok w stosunku do strony, która skargi rewizyjnej nie wniosła, staje się prawomocny z chwilą upływu terminu do jej wniesienia.
Przewodniczący: Prezes Z. Opuszyński. Sędziowie: S. Białek, K. Wieruszewski, W. Formański, W. Glabisz (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Franciszki W. przeciwko Prezydium Rady Narodowej w Ł. (obecnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych) o rentę inwalidzką, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Trybunału Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 października 1961 r.,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
