Uchwała SN z dnia 18 maja 1963 r., sygn. III CO 17/63
Przewodniczący: Prezes Z. Resich. Sędziowie: W. Bryl, H. Dąbrowski (sprawozdawca), M. Grudziński, S. Gross, J. Ignatowicz, J. Krajewski, K. Lipiński, B. Łubkowski (współsprawozdawca), J. Majorowicz, J. Pietrzykowski, Z. Wasilkowska, Z. Wiszniewski.
Sąd Najwyższy w obecności Prokuratora Generalnej Prokuratury rozpoznawał wniosek Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 lutego 1963 r. NS I. 23/63 o wyjaśnienie następującego, budzącego wątpliwości zagadnienia prawnego:
Czy przepis art. 137 k.p.c. ma zastosowanie do sprzeciwu nie odpowiadającego warunkom przewidzianym w art. 349 § 2 k.p.c.?"
Sąd Najwyższy w pełnym składzie Izby Cywilnej powziął następującą uchwałę:
Sprzeciw od wyroku zaocznego, w którym nie przytoczono zarzutów przeciwko żądaniu pozwu oraz faktów i dowodów na ich uzasadnienie (art. 349 § 2 k.p.c.), podlega odrzuceniu dopiero po bezskutecznym wezwaniu do uzupełnienia tych braków na podstawie art. 137 § 1 k.p.c."
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty